Μέρες τώρα ......τριγυρίζει μέσα στο μυαλό μου, η επέτειος της Επανάστασης του 1821 και.....έτσι συγκινούμε πάντα με τα θέματα της ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ....ΤΗΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗΣ.....ΠΑΝΤΑ με πιάνει το "επαναστατικό "μου...και κάθε φορά....βλέποντας τα ματάκια των παιδιών μου......θέλω να τους πείσω ότι μπορούν να καταφέρουν ό,τι θελήσουν.....ό,τι πιστέψουν......απλά χρειάζεται θάρρος......και συνεχόμενη προσπάθεια!!!!!
Και τότε.....το 1821....ήτανε ολίγοι...αλλά το προσπάθησαν.....δεν τα παρατήσανε στην πρώτη αποτυχία....ξαναπροσπαθήσανε.....πιστέψανε...και τα καταφέρανε.....
Σαν το "αλυσοδεμένο ελέφαντα" του ΧΟΡΧΕ ΜΠΟΥΚΑΙ.....
Εξαιρετικό παραμύθι.....!!!!!
Ένα υπέροχο παραμύθι για όλους μας.
Για να θυμίζει ότι δεν πρέπει ποτέ να σταματήσουμε να προσπαθούμε.Όταν το διαβάσεις θα νομίσεις
ότι άνοιξαν μονομιάς τα μάτια σου.
Για σκέψου πόσο σημαντική είναι η ενθάρρυνση για έναν άνθρωπο που μεγαλώνει.
"......Έτσι είναι, Ντεμιάν. Όλοι είμαστε λίγο - πολύ σαν τον ελέφαντα του τσίρκου.Περιδιαβαίνουμε τον κόσμο δεμένοι σε εκατοντάδες παλούκια που μας στερούν την ελευθερία. Ζούμε πιστεύοντας ότι "δεν μπορούμε" να κάνουμε ενα σωρό πράγματα , απλώς επειδή μια φορά, πριν από πολύ καιρό, όταν είμαστε μικροί, προσπαθήσαμε και δεν τα καταφέραμε. Πάθαμε τότε το ίδιο με τον ελέφαντα. Χαράξαμε στη μνήμη μας αυτό το μήνυμα: "Δεν μπορώ, δεν μπορώ και ποτέ δε θα μπορέσω.".....""Αυτό σου συμβαίνει, Ντέμι. Ζεις μέσα στα όρια της ανάμνησης ενός Ντεμιάν που δεν υπάρχει πια, εκείνου που δεν τα κατάφερε. Ο μοναδικός τρόπος να μάθεις εάν μπορείς, είναι να προσπαθήσεις πάλι με όλη σου την ψυχή...Με όλη σου την ψυχή!”»
Χόρχε Μπουκάι
Η ιστορία είναι αφιερωμένη σε όλους εμάς που μας έχουν δέσει από το πόδι στο παλούκι και πιστεύουμε πια πως δεν μπορούμε να λυθούμε.
Μένει μόνο να δοκιμάσουμε…
Και τότε.....το 1821....ήτανε ολίγοι...αλλά το προσπάθησαν.....δεν τα παρατήσανε στην πρώτη αποτυχία....ξαναπροσπαθήσανε.....πιστέψανε...και τα καταφέρανε.....
Σαν το "αλυσοδεμένο ελέφαντα" του ΧΟΡΧΕ ΜΠΟΥΚΑΙ.....
Εξαιρετικό παραμύθι.....!!!!!
Για να θυμίζει ότι δεν πρέπει ποτέ να σταματήσουμε να προσπαθούμε.Όταν το διαβάσεις θα νομίσεις
ότι άνοιξαν μονομιάς τα μάτια σου.
Για σκέψου πόσο σημαντική είναι η ενθάρρυνση για έναν άνθρωπο που μεγαλώνει.
http://paramythitis.blogspot.gr/2012/07/blog-post_03.html#.VPdHn9LkdSR
Από τότε που ήμουν μικρός είχα μια απορία:
Πώς γίνεται ένα ζώο τόσο δυνατό όσο ο ελέφαντας του τσίρκου να κάθεται αλυσοδεμένος σ' ένα τόσο δα ξυλαράκι, καρφωμένο στην άμμο;
Ο "Αλυσοδεμένος Ελέφαντας" είναι μία από τις δημοφιλέστερες ιστορίες του Χόρχε Μπουκάι, όπου ο διάσημος αργεντινός ψυχίατρος εξηγεί -για πρώτη φορά στα πολύ μικρά παιδιά- το λόγο για τον οποίο ζούμε όπως ζούμε και τη δυνατότητά μας να αλλάξουμε, φτάνει να το θελήσουμε...
Όπως ο ελέφαντας της ιστορίας, έτσι και όλοι εμείς παραμένουμε υποσυνείδητα δεμένοι με τις ψυχολογικές μας αλυσίδες από την πιο τρυφερή μας ηλικία, τραυματίζοντας την αυτοεκτίμηση και την εμπιστοσύνη προς τον εαυτό μας.
Στη φάση της ανάπτυξης, το συνεχές "ΜΗ" καταλήγει ολέθριο για την ανάγκη μας να ανακαλύψουμε και να εξερευνήσουμε τον παιδικό μας κόσμο, και φράσεις όπως: "Δεν τα κάνουμε αυτά στην οικογένειά μας", "Δεν αξίζει τον κόπο να το προσπαθήσεις", "Κανείς δεν τα κατάφερε σ' αυτό που πας να κάνεις", καταπνίγουν κάθε δημιουργική διάθεση. Πώς μπορεί κανείς να αντιδράσει;
Από τότε που ήμουν μικρός είχα μια απορία:
Πώς γίνεται ένα ζώο τόσο δυνατό όσο ο ελέφαντας του τσίρκου να κάθεται αλυσοδεμένος σ' ένα τόσο δα ξυλαράκι, καρφωμένο στην άμμο;
Ο "Αλυσοδεμένος Ελέφαντας" είναι μία από τις δημοφιλέστερες ιστορίες του Χόρχε Μπουκάι, όπου ο διάσημος αργεντινός ψυχίατρος εξηγεί -για πρώτη φορά στα πολύ μικρά παιδιά- το λόγο για τον οποίο ζούμε όπως ζούμε και τη δυνατότητά μας να αλλάξουμε, φτάνει να το θελήσουμε...
Όπως ο ελέφαντας της ιστορίας, έτσι και όλοι εμείς παραμένουμε υποσυνείδητα δεμένοι με τις ψυχολογικές μας αλυσίδες από την πιο τρυφερή μας ηλικία, τραυματίζοντας την αυτοεκτίμηση και την εμπιστοσύνη προς τον εαυτό μας.
Στη φάση της ανάπτυξης, το συνεχές "ΜΗ" καταλήγει ολέθριο για την ανάγκη μας να ανακαλύψουμε και να εξερευνήσουμε τον παιδικό μας κόσμο, και φράσεις όπως: "Δεν τα κάνουμε αυτά στην οικογένειά μας", "Δεν αξίζει τον κόπο να το προσπαθήσεις", "Κανείς δεν τα κατάφερε σ' αυτό που πας να κάνεις", καταπνίγουν κάθε δημιουργική διάθεση. Πώς μπορεί κανείς να αντιδράσει;
Χόρχε Μπουκάι
Η ιστορία είναι αφιερωμένη σε όλους εμάς που μας έχουν δέσει από το πόδι στο παλούκι και πιστεύουμε πια πως δεν μπορούμε να λυθούμε.
Μένει μόνο να δοκιμάσουμε…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου