Πέμπτη 24 Δεκεμβρίου 2015

ΕΥΧΕΣ

Ήταν μια υπέροχη γιορτή....
Γλυτώσαμε από την φυλακή τον ΑΗ ΒΑΣΙΛΗ..κλείσαμε ραντεβού μαζί του και για του ...χρόνου....υγεία να έχουμε.......μας μοίρασε τα δώρα μας......αφού ήμασταν καλά παιδιά.....και τώρα.....ξεκούραση!!!!!!
   ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ....ΠΟΛΛΑ....ΣΤΑ ΠΑΙΔΑΚΙΑ ΜΑΣ....
  ΔΟΥΛΕΨΑΝ ΠΟΛΥ.....ΤΟ ΔΙΑΣΚΕΔΑΣΑΜΕ ΠΟΛΥ....ΚΑΙ ΣΤΙΣ ΠΡΟΒΕΣ ΚΑΙ ΣΤΗΝ..ΕΠΙΣΗΜΗ ΠΡΕΜΙΕΡΑ.....ΚΑΙ ΝΟΜΙΖΩ ΟΤΙ ΑΥΤΟ..ΦΑΝΗΚΕ.......













ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ


Ευχές μου τα όνειρά σας.

Σάββατο 19 Δεκεμβρίου 2015

ΤΟ ΠΙΟ ΓΛΥΚΟ ΨΩΜΙ.......

Με αφορμή την υπέροχη ιστορία "ΤΟ ΠΙΟ ΓΛΥΚΌ ΨΩΜΊ "



«Το πιο γλυκό ψωμί» – Λαϊκό παραμύθι από τη Θράκη

Κάποτε ήταν ένας βασιλιάς. Πλούσιος πολύ ήτανε που ό,τι επιθυμούσε η ψυχή του το ’χε. Κι όλα τα καλά του κόσμου θρονιασμένα στη ζωή του ήταν κι όλοι τον θαύμαζαν για τα πλούτη του κι έλεγαν ότι δεν υπάρχει άνθρωπος πιο ευτυχισμένος σ’ ολόκληρη τη γης. Ώσπου μια μέρα ήρθε με κάτι παράξενο φορτωμένη. Ο βασιλιάς μας έχασε την όρεξή του και τίποτα δεν ήθελε να βάλει στο στόμα του. Νευρική ανορεξία το ‘πανε θαρρώ.
Μέρα με τη μέρα όλο και πιο χλωμός φαινόταν, αδύνατος σαν βέργα ξεραμένη. Όλα του φταίγανε και γκρίνιαζε με το παραμικρό. Γιατροί από παντού προστρέξαν να τον δουν και για τον άρρωστο βασιλιά τα καλύτερα δοκίμαζαν μαντζούνια και γιατρικά. Τίποτα! Όλα χαμένα πήγαιναν. Η ανορεξία του βασιλιά συνεχιζόταν αμείωτη κι όλο και χειροτέρευε. Κάθε μέρα του έφερναν μπροστά του δίσκους με τα πιο καλομαγειρεμένα, μοσχοβολιστά φαγητά. Μα τίποτα δεν τον συγκινούσε. Περνούσε ο καιρός ώσπου μια μέρα έτυχε να περνάει από το παλάτι του ένας γέροντας φτωχός, ασπρομάλλης και ξερακιανός, που ήξερε από γιατρικά και όλοι τον έλεγαν σοφό.

Τον ζύγωσε ο γέροντας κι άρχισε να του κάνει ερωτήσεις:
-Μήπως κουράζεσαι πολύ, βασιλιά μου; τον ρώτησε.
-Τι λες, γιατρέ μου, του λέει ο βασιλιάς.
-Όλη μέρα ξαπλωμένος στο θρόνο μου είμαι, το μικρό μου δαχτυλάκι δεν κουνώ.
-Μήπως έγνοιες και σκοτούρες για το λαό σου έχεις;
-Κάθε άλλο. Καρφί δεν μου καίγεται για κανέναν, σκοτούρα δεν έχω καμιά.
-Μήπως επιθύμησες ποτέ σου κάτι και δεν τ’ απέκτησες;
-Ούτε αυτό! Βασιλιάς είμαι, μην το ξεχνάς. Κι ο,τι γυρέψω, έρχεται μπροστά μου.
Σκέφτηκε, σκέφτηκε ο γέροντας κι υστέρα γυρίζει και λέει του βασιλιά:
-Άκουσε, βασιλιά μου… Καθώς βλέπω, τίποτα το σοβαρό δε σου συμβαίνει. Εκείνο που φταίει και δεν έχεις όρεξη είναι το ψωμί που σου δίνουν οι μάγειροί σου στο παλάτι! Να διατάξεις τώρα να σου φέρουν το πιο γλυκό ψωμί του κόσμου για να φας. Αν μπορέσεις να το ’χεις αυτό, τότε θα γιατρευτείς!

Αμέσως ο βασιλιάς έδωσε διαταγή στους μαγείρους του παλατιού να ζυμώσουν και να του ψήσουν το πιο γλυκό ψωμί του κόσμου!
Έπεσαν με τα μούτρα στη δουλειά οι ψωμάδες ποιος θα φτιάσει το πιο γλυκό ψωμί για το βασιλιά! Ζύμωσαν κάθε λογής ψωμιά και του τα ’φεραν στο παλάτι να τα δοκιμάσει. Μα πάλι δεν ήθελε να τα φάει. Το να του μύριζε, τ’ άλλο του έφταιγε. Τότε ο βασιλιάς, έστειλε ανθρώπους του να πάνε να βρούνε το γέροντα και να τον ξαναφέρουνε μπροστά του. Έτσι λοιπόν κι έγινε.
-Θα σε κρεμάσω, που με ξεγέλασες! του φώναξε ο βασιλιάς μόλις τον είδε.
-Γιατί, βασιλιά μου; τον ρώτησε ο γέροντας.
-Γιατί το γλυκό ψωμί, που είπες να μου φτιάξουνε να φάω, δε μου έκαμε τίποτα!

-Μπα; Φαίνεται πως το ψωμί που σου ζύμωσαν, δεν ήταν τόσο γλυκό όσο έπρεπε!

Ο βασιλιάς ήταν πάλι έτοιμος ν’ αγριέψει, μα είδε το γέρο που κάτι συλλογιζότανε, και περίμενε.
-Άκουσε, βασιλιά μου, του λέει ο γέροντας ύστερα από λίγο.
-Αν θέλεις να δοκιμάσεις το ψωμί που θα σε γιατρέψει, πρέπει να ’ρθεις μαζί μου για τρεις μέρες μονάχα και να κάνεις ό,τι σου λέω. Αν δε γίνεις καλά, είσαι ελεύθερος να μου πάρεις το κεφάλι!
Κι ο βασιλιάς, δέχτηκε να πάει μαζί με τον παράξενο γέροντα, εκεί που του ’λέγε. Φόρεσε κι αυτός φτωχικά ρούχα, φόρεσε και κάτι παλιοπάπουτσα, πήρε κι ένα μπαστούνι στα χέρια του κι έφυγε κρυφά από το παλάτι, μακριά, κι επήγανε στον κάμπο, να μείνουν στην καλύβα του γέροντα, μέσα σ’ ένα χωράφι σπαρμένο.
Ξημερώνοντας, ο γέροντας έδωσε στο βασιλιά ένα δρεπάνι και του λέει:
-Έλα να θερίσουμε!
Έπιασε ο βασιλιάς και θέριζε μες στο λιοπύρι ολάκερη μέρα. Έκαμε καμιά σαρανταριά δεμάτια στάχυα. Ήρθε το βράδυ, κι έπεσαν κατάκοποι να κοιμηθούνε, νηστικοί.
Την άλλη μέρα, πρωί πρωί, ξύπνησε ο γέροντας το βασιλιά και του λέει:
-Σήκω τώρα, να πάρουμε όλ’ αυτά τα δεμάτια, να τα πάμε στ’ αλώνι να τ’ αλωνίσουμε!
Κουβάλησε στην πλάτη του ο βασιλιάς ένα σωρό δεμάτια, κι ύστερα όλη μέρα, τα κοπάνιζε με το δάρτη, ώσπου κάμανε το στάρι σωρό, τ’ ανεμίσανε και το βάλανε στο σακί. Κι όλη μέρα την περάσανε πάλι νηστικοί κι οι δυο τους, μόνο λίγο νερό ήπιανε από τη στέρνα, που ήτανε κοντά στην καλύβα.
Πέσανε πάλι κουρασμένοι το βράδυ και κοιμηθήκανε.

Την τρίτη μέρα, χαράματα σχεδόν, ο γέροντας σήκωσε το βασιλιά:
-Ξύπνα τώρα, βασιλιά μου, να πάμε το στάρι μας στο μύλο να τ’ αλέσουμε! Πάρ’ το εσύ στην πλάτη σου και πάμε εκεί, στην κορφή του βουνού που είναι ο μύλος. Τι να κάμει ο βασιλιάς, πήρε το σακί στην πλάτη και παρά την κούρασή του, το κουβάλησε στην κορφή του βουνού. Τώρα αρχίνησε και να πεινάει, μα ντρεπόταν να το πει. Αλέσανε το στάρι τους, και για να μην τα πολυλογούμε, γυρίσανε κατά το μεσημέρι στην καλύβα, πάλι ο βασιλιάς φορτωμένος τ’ αλεύρι.
- Έλα τώρα να ζυμώσουμε, του λέει ο γέρος κι έβαλε το βασιλιά να ζυμώνει.
Ύστερα τον έστειλε στο λόγγο να κόψει ξύλα, και κατά το βραδάκι βάλανε να ψήσουνε στο φούρνο 3-4 καρβέλια. Ο βασιλιάς τώρα πεινούσε κι ανυπομονούσε πότε να ψηθούν τα ψωμιά, για να φάει!
-Πεινάω πολύ», λέει του γέρου.
-Περίμενε και θα φας! του απάντησε κείνος.
Σε λίγο βγήκανε από το φούρνο τα καρβέλια, αχνιστά και ροδοψημένα. Τότε ο βασιλιάς άρπαξε το καρβέλι, το έκοψε με τα χέρια του κι άρχισε να το τρώει με μανία . Μα με την πρώτη μπουκιά που κατάπιε, φώναξε γεμάτος χαρά:
-Μάλιστα! Αυτό είναι το πιο γλυκό ψωμί του κόσμου! Κι όμως ούτε μια κουταλιά ζάχαρη δεν έριξα στο ζυμάρι του!
Τότε ο γέροντας χαμογέλασε και του είπε:
-Βασιλιά μου, πρέπει να ξέρεις πως η ζάχαρη στο ψωμιού σου ήταν ο ιδρώτας που έχυσες για να το φτιάξεις. Τώρα είσαι ελεύθερος να ξαναπάς στο παλάτι σου. Κοίτα μονάχα να δουλεύεις απο δώ κι εμπρός, και θα δεις πως η όρεξη δε θα σου λείψει.
Ο βασιλιάς ακολούθησε την συμβουλή του γέροντα κι όταν γύρισε στο παλάτι δούλευε κάθε μέρα για το λαό του. Από τότε η όρεξη του ξανάρθε κι έτρωγε όλου του κόσμου τα καλά!

μάθαμε τα πάντα για το ψωμάκι και για το σιταράκι.......μάθαμε για τους καρπούς.....τα σποράκια τους....κάναμε σπορολόγιο.....φυτέψαμε φακές.....κρατήσαμε ημερολόγιο ανάπτυξης.....και πόσα άλλα πράγματα...που μας οδήγησαν σε νέες γνώσεις.....και τέλος κάναμε και τη βόλτα μας στον φούρνο...όπου εκεί είδαμε όλη τη διαδικασία της παραγωγής του ψωμιού..... Ο κ. Γιάννης και η κ. Κική μας υποδέχτηκαν με χαρά...μας ξενάγησανε και τέλος συμμετείχαμε και εμείς στη διαδικασία.....


                                                           
                                                       ΤΟ ΣΠΙΤΑΚΙ ΤΩΝ ΣΠΟΡΩΝ





ΤΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ ΤΩΝ ΦΥΤΩΝ ΜΑΣ

                                                       ΟΙ ΦΑΚΕΣ ΜΑΣ




                                      ΤΟ ΜΗΛΟ ΣΕ ΠΑΖΛ

                                   ΚΑΙ ΤΑ ΠΟΠΚΟΡΝ Ή ΠΑΤΛΑΚΙΑ ΣΠΟΡΑΚΙΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ                                                                                            ΝΟΣΤΙΜΑ!!!!!
                                             ΕΠΙ ΤΟ ΕΡΓΟΝ......ΤΑ ΠΙΟ ΓΛΥΚΑ ΨΩΜΑΚΙΑ!!!!





"ΣΠΟΡΟΛΟΓΙΟ..."








"ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΖΥΓΩΝΟΥΝ......."

Πωπω!!!! Ήρθαν τα Χριστούγεννα....και έχω μέρες να σας μιλήσω!!!! Συγχωρέστε με.....αλλά εδω και ένα μήνα...διάφορα συμβαίνουν.....Όμως τέλος καλό ......όλα καλά, λέει, ο σοφός λαός μας...και έτσι προχωράμε....με υγεία, πάνω απ΄ όλα..και φυσικά ...αγάπη....

Στο νηπιαγωγείο μας...μέρες τώρα ασχολούμαστε με τα ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΑΗ- ΒΑΣΙΛΗ.....Μας αρέσουν πολυυυύ!!!! Μικρούς και μεγάλους...ο καθένας έχει τους λόγους του....υποψιάζομαι ο,τι τους ξέρετε.......!!!!

Κατασκευές....ιστορίες...ασημόσκονες.....παραμύθια...γλυκά...τραγούδια...η γλυκεία αίσθηση των Χριστουγέννων, που νιώθουμε οι περισσότεροι..........η ελπίδα και η αγάπη...πρωταγωνίστησαν το τελευταίο διάστημα....




ΣΤΟΛΙΣΜΟΣ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΟΥ ΔΕΝΤΡΟΥ.....


ΚΑΡΑΒΑΚΙΑ



ΔΕΝΤΡΑΚΙΑ


ΒΑΖΑΚΙΑ 


ΑΓΙΟΒΑΣΙΛΑΚΙΑ

Η ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΗ ΚΑΡΤΑ ΜΑΣ



ΓΟΥΡΙΑ ΜΕ ΑΛΑΤΟΖΥΜΗ



ΜΠΙΣΚΟΤΟΣΠΙΤΑ.....



ΚΩΝΟΣ ΔΕΝΤΡΑΚΙ


 ΑΓΑΠΗΜΕΝΑ ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ........








ΠΟΥΛΗΣΑΜΕ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΑ......

ΚΑΙ ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ ΠΟΛΥ.... ΟΣΟΥΣ ΜΑΣ ΣΤΗΡΙΞΑΝ...Σ΄ΑΥΤΗΝ ΜΑΣ  ΤΗΝ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ........ΔΕΧΤΗΚΑΜΕ ΠΟΛΥ ΑΓΑΠΗ......ΣΤΗΝ ΟΜΟΡΦΗ ΒΟΛΤΑ ΜΑΣ ΚΑΙ ΦΥΣΙΚΑ ..ΣΑΣ ΑΝΤΑΠΟΔΙΔΟΥΜΕ ΤΟΥΤΗ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ....ΜΕ ΜΙΑ ΜΕΓΑΛΗ ΑΓΚΑΛΙΑ ΚΑΙ ΠΟΛΛΑ ΦΙΛΙΑ....
.ΕΜΕΙΣ ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΑΣ ( ΓΙΑΤΙ ΕΤΣΙ ΝΙΩΘΟΥΜΕ ΕΜΕΙΣ ΤΟΥΣ ΜΑΘΗΤΕΣ ΜΑΣ) ΝΙΩΣΑΜΕ ΟΤΙ ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΝΑ ΑΓΑΠΗΜΕΝΟ ΚΟΜΜΑΤΙ ΚΑΙ ΜΕΡΟΣ ΤΟΥ ΣΥΝΟΛΟΥ......ΤΗΣ ΟΜΟΡΦΗΣ, ΜΙΚΡΗΣ, ΤΟΠΙΚΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ ΜΑΣ......
 Ο ΠΡΟΤΖΕΚΤΟΡΑΣ ΠΟΥ ΧΡΕΙΑΖΟΜΑΣΤΑΝ ΘΑ ΓΙΝΕΙ ΔΙΚΟΣ ΜΑΣ.....
  Η ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΠΙ ΤΟ ΕΡΓΟΝ.......
ΚΑΛΟ ΣΑΒΒΑΤΟΚΥΡΙΑΚΟ.......




Δευτέρα 2 Νοεμβρίου 2015

ΕΤΣΙ ΣΤΑ ΞΑΦΝΙΚΑ......"ΠΟΥΛΑΜΕ" ΑΠΟ ΣΗΜΕΡΑ ΓΛΥΚΑ....

Μια κατασκευή στο οικοδομικό υλικό....... κάτι  δημιουργήματα με την πλαστελίνη.....μας οδήγησαν να στήσουμε εντελώς μόνοι μας την γωνιά του ΖΑΧΑΡΟΠΛΑΣΤΕΙΟΥ!!!!!
Τί να πεις για τα παιδιά.....έτσι κι αλλιώς τα ξέρουν όλα!!!!
Την Παρασκευή, στο ολοήμερο το συζητήσαμε.....σήμερα Δευτέρα το στήσαμε....με όρεξη και μεράκι.....και πολύ φαντασία!!!!!!
Φέρανε κουτιά.....για να βάζουμε τα γλυκά μας.....γράψανε την πινακίδα......γράψανε τον τιμοκατάλογο....φτιάξανε σοκολάτες.....χωνιά για παγωτό.....δανειστήκαμε καπέλα μάγειρα......κρουασάν και πάστα φλώρα από το κουκλόσπιτο......ατελείωτα......
θαυμάστε τα!!!!!

ΣΗΜΕΙΩΣΗ!!!! ΤΑ ΓΛΥΚΑ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ ΒΙΟΛΟΓΙΚΑ. ΧΩΡΙΣ ΖΑΧΑΡΗ ΓΙΑΤΙ ΚΑΝΕΙ ΚΑΚΟ.......  ΜΕ ΣΤΕΒΙΑ ΚΑΙ ΜΕΛΙ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΤΑ ΓΛΥΚΑ ΜΑΣ .....ΝΑ ΤΟ ΞΕΡΕΤΕ!!!!!







τα παιδιά θα συνέχιζαν ..για να φτιάξουν χρήματα...για το πάρε-δώσε......


η συνέχεια αύριο......

καλό βραδάκι.....

Τετάρτη 28 Οκτωβρίου 2015

ΚΟΚΚΙΝΗ ΚΛΩΣΤΗ ΔΕΜΕΝΗ..........

Μια ΙΣΤΟΡΙΑ θα σας πω.....αλλιώτικη από τις άλλες.....την ζήσανε οι παππουδες μας.....με στιγμές μεγάλες....


Μια φορά κι έναν καιρό ζούσε ένας γίγαντας, ένας μεγάλος γίγαντας, τόσο μεγάλος όσο σαράντα εκατομμύρια άνθρωποι μαζί. Τον ίδιο καιρό κάπου κοντά στο γίγαντα, ζούσε ένας νάνος, ένας μικρός χαρούμενος νάνος. Νάνος και γίγαντας ζούσαν ο καθένας στον τόπο τους χωρίς να ενοχλεί ο ένας τον άλλον. Τους χώριζε άλλωστε ένα τεράστιο αυλάκι, μια θάλασσα. Ζούσαν ευτυχισμένοι… Και περνούσε ο καιρός. Ο νάνος κοίταζε τη δουλειά του και ο γίγαντας τη δικιά του και ζούσαν αγαπημένοι… Ένα πρωί όμως ο γίγαντας φόρεσε ένα περίεργο καπέλο και μια πιο περίεργη στολή και με ένα πήδημα βρέθηκε στην πόρτα του μικρού νάνου και βάζοντάς του μια λόγχη μπροστά στην κοιλιά του είπε: «Ήρθα να σου πάρω το σπίτι, παραδώσου!» Ο νάνος στην αρχή το πέρασε για χωρατό. «Κοίτα χωρατατζής που είναι ο γείτονας!» σκέφτηκε. Και φέρνοντας στο νου του το γνωστό χαιρετισμό, του φώναξε: «Γεια σου γείτονα χωρατατζή!» Ο γίγαντας όμως δεν καταλάβαινε πια από τέτοια. Πίεσε τη λόγχη πάνω στην κοιλιά του και του ξαναφώναξε με άγρια φωνή: «Παραδώσου είπα» Τότε ο μικρός νάνος κατάλαβε ότι δεν αστειευόταν ο γίγαντας και χωρίς κανένα φόβο του είπε: «Όχι, δεν παραδίνομαι.» Αμέσως έτρεξε στο μικρό καλύβι του και σε λίγο ξαναγύρισε κρατώντας μια σφεντόνα και στάθηκε μπροστά στο γίγαντα. Ο μεγάλος γίγαντας τα “χασε για λίγο και αμέσως όρμησε επάνω στο μικρό νάνο. Έγινε όμως κάτι το απίστευτο ο μικρός νάνος νίκησε το μεγάλο γίγαντα κι έτσι ο γίγαντας με κατεβασμένο το κεφάλι το έβαλε στα πόδια. Έτσι κι οι Έλληνες του Σαράντα, όπως ο μικρός νάνος του παραμυθιού, όταν η Ιταλία ζήτησε να της παραδώσουν τη χώρα τους, απάντησαν όπως κι εκείνος με ένα θαρραλέο και αποφασιστικό! ΟΧΙ και αφού πολέμησαν παλικαρίσια πάνω στις βουνοκορφές νίκησαν τους Ιταλούς κι έτσι η πατρίδα μας είναι ελεύθερη.











Την ζωγραφίσαμε.... την δραματοποιήσαμε.....φώτο δεν έχω.....


Λίγο αργότερα..ένας ταχυδρόμος μας έφερε ένα κουτί.....Το κουτί της 28ης Οκτωβρίου 1940 μια ιδέα της συναδέλφου...http://www.popi-it.gr/giortes/28-oktobriou/koyti-eksistorisi-gegonoton-1940/



Μέσα έκρυβε υπέροχα πράγματα.....μια ελληνική σημαία....εφημερίδες της εποχής.....φωτογραφίες.....μια εικόνα....ένα δισκάκι με τραγούδια αφιερωμένα στο έπος του1940....ένα χάρτη......τα παρατηρήσαμε....τα εξηγήσαμε...και αναρωτηθηκαμε...."ΑΝ ΜΙΛΟΥΣΑΝ ΟΙ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ...ΤΙ ΘΑ ΜΑΣ ΕΛΕΓΑΝ;;;;"

και βάλαμε λεζάντες.......




Μια ιδέα από...http://nipiablog.blogspot.gr/2011/10/blog-post_24.html


Μιλήσαμε και την ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΣΗΜΑΙΑ......





ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ Ή ΘΑΝΑΤΟΣ

Διαβάσαμε το ποίημα



KAI ΚΑΤΑΣΚΕΥΑΣΑΜΕ ΣΗΜΑΙΟΥΛΕΣ ΑΠΟ ΠΛΑΣΤΕΛΙΝΗ







Διαβάσαμε την "ΕΙΡΗΝΗ" του Αριστοφάνη......

και ζωγραφίσαμε την ΕΙΡΗΝΗ και τον ΠΟΛΕΜΟ.....






   Η ΕΥΧΗ ΜΑΣ::::
 ΝΑ ΕΡΘΕΙ ΕΙΡΗΝΗ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ...ΠΟΤΕ ΞΑΝΑ ΔΑΚΡΥΣΜΕΝΑ ΜΑΤΑΚΙΑ ΠΑΙΔΙΩΝ......