(ανοιχτή επιστολή σε όλους τους γονείς ενός νηπίου που μεγάλωσε πολύ)
Γράφει ο Inspector…
Μαμά σ’ αγαπάω. Ξέρω, νόμιζες ότι στο νηπιαγωγείο θα τα μάθαινα όλα. Ήθελες πριν πάω στο δημοτικό να έχω μάθει να διαβάζω, να γράφω το όνομα μου και καμιά διακοσαριά λέξεις ακόμα, να έχω πολλές εγκυκλοπαιδικές γνώσεις, να προσέχω τις δασκάλες στην παρεούλα όταν φλυαρούν και όλα τα ξέρουν, να σου λένε καλά λόγια κάθε μεσημέρι και το πόσο θα προκόψω, να μην έχω κάνει κανένα λάθος, να μην έχω βλάψει κανέναν και να έχω αποφασίσει αν θα γίνω γιατρός ή αστροφυσικός.
Μαμά σ’ αγαπάω. Σχεδόν τίποτα απ’ όλα αυτά δε θα γίνει στο νηπιαγωγείο φέτος. Κι ας με στείλεις στο καλύτερο ιδιωτικό της γης, ας με στείλεις σ’ εκείνα της Νορβηγίας που οι τοίχοι του μετακινούνται κατά πως θέλουν τα παιδιά. Τίποτα!
Θα μάθω να γράφω το όνομά μου. Νομίζω! Διακόσιες λέξεις μην περιμένεις. Θα προσπαθήσω να αναγνωρίσω πολλές: GOODY’S, ΔΕΗ, ΟΤΕ, FORTHNET, ΟΛΠ, ΙΚΕΑ και άλλες που θα με μάθεις να με ενδιαφέρουν. Καμιά δεκαριά τις έχω, πιστεύω θα τις γράψω σίγουρα. Εγκυκλοπαιδικές γνώσεις θα αποκτήσω αρκετές αλλά κυρίως εκείνες που με ενδιαφέρουν. Μην περιμένεις να ακούω πάντα τι λέει η δασκάλα στην παρεούλα εκτός αν είναι τόσο καλή παραμυθού που θα με κάνει να ξεχνώ τις αφηρημάδες μου και να ταξιδεύω πάντα κοντά της.
Μαμά σ’ αγαπάω. Θέλω πολύ να σου λένε καλά λόγια κάθε μεσημέρι. Αλλά δε μπορεί να γίνει όλα τα μεσημέρια αυτό. Κάποιο μεσημέρι η δασκάλα (δύσκολο να έχω δάσκαλο σε αυτό το σχολείο) θα σου πει ότι ήμουν λίγο άτακτος, ότι έσπρωξα το Γιάννη, ότι έβρεξα τη μπλούζα της Μάρθας, ότι έκλαψα γιατί δε μου άρεσε το φαγητό και τελικά δεν το έφαγα. Θα προσπαθήσω πολύ, μαμά. Θέλω να είναι λίγα αυτά τα μεσημέρια. Αλλά και λίγο περισσότερα να είναι, να ξέρεις θα ‘ναι επειδή εκτός από το όνομά μου με λένε και «παιδί». Και παίζω, ξεσηκώνομαι, παρασύρομαι κι απλώνομαι ζηλεύω κι αντιγράφω, άλλες φορές τους γράφω. Και λάθη κάνω, συγχώρεσέ με. Ήσουν κι εσύ παιδί, κατάλαβέ με. Δεν είμαι πάντα σταθερός μα θα γίνομαι καλύτερος.
Μαμά σ’ αγαπάω. Δε ξέρω τι θα γίνω. Βλέπω μπάλα με το μπαμπά και να γίνω θέλω ποδοσφαιριστής. Σας βλέπω να χορεύετε και μου ‘ρχεται να γίνω τρανός τραγουδιστής, πάμε σε θέατρο παράσταση να δούμε και θέλω να γίνω ηθοποιός, πάμε σε μουσείο και θέλω να γίνω άγαλμα και μοντέλο. Η γιαγιά μου είπε να γίνω γιατρός, ο παππούς δικηγόρος και η νονά προχθές μου είπε να μη γίνω καπετάνιος γιατί δε θα μείνω πουθενά.
Μαμά σ’ αγαπάω. Μπορεί να πάω δεκαπέντε κι ακόμα να μη ξέρω τι θα γίνω. Αλλά…τι στα λέω αυτά τώρα; Θέλω να σου πω τι θα μάθω στο νηπιαγωγείο. Ναι, αυτό θα σου πω!
Μαμά σ’ αγαπάω (μην ξεχνιόμαστε).
Θα μάθω να κάνω φίλους,
ν’ αγαπώ τα δέντρα και τους σκύλους
να μοιράζομαι, να φαντάζομαι, να παίζω με κανόνες και να συνεργάζομαι,
να νιώθω και να λέω,
να μάθω να ζητώ δίχως να κλαίω,
να με ακούνε κι άλλοι,
να με δέχονται κι όταν μαζί μου διαφωνούν - πάλι να με καταδέχονται.
Μαμά θα αγαπήσω παιδιά και την δασκάλα
που θα μου μάθει πράγματα μεγάλα
για εκείνα που υπάρχουν και δε βλέπω
για εκείνα που βλέπω δίχως να υπάρχουν.
Μαμά θα μάθω τεχνικές και υλικά,
θα λιγοστέψω κάποια πράγματα κακά,
θα μάθω να βοηθάω,
να ζητάω,
να προσφέρω,
ν’ αγαπάω,
για το δίκιο να μιλάω,
θα μάθω πως ανήκω σε ομάδα,
πως δεν είμαι το μόνο νήπιο σε όλη την Ελλάδα,
θα μάθω χίλια δυο,
μα θέλω κάτι,
από σένανε και το μπαμπά,
αγάπη από το σχολείο μου,
Θα μάθω να γράφω το όνομά μου. Νομίζω! Διακόσιες λέξεις μην περιμένεις. Θα προσπαθήσω να αναγνωρίσω πολλές: GOODY’S, ΔΕΗ, ΟΤΕ, FORTHNET, ΟΛΠ, ΙΚΕΑ και άλλες που θα με μάθεις να με ενδιαφέρουν. Καμιά δεκαριά τις έχω, πιστεύω θα τις γράψω σίγουρα. Εγκυκλοπαιδικές γνώσεις θα αποκτήσω αρκετές αλλά κυρίως εκείνες που με ενδιαφέρουν. Μην περιμένεις να ακούω πάντα τι λέει η δασκάλα στην παρεούλα εκτός αν είναι τόσο καλή παραμυθού που θα με κάνει να ξεχνώ τις αφηρημάδες μου και να ταξιδεύω πάντα κοντά της.
Μαμά σ’ αγαπάω. Θέλω πολύ να σου λένε καλά λόγια κάθε μεσημέρι. Αλλά δε μπορεί να γίνει όλα τα μεσημέρια αυτό. Κάποιο μεσημέρι η δασκάλα (δύσκολο να έχω δάσκαλο σε αυτό το σχολείο) θα σου πει ότι ήμουν λίγο άτακτος, ότι έσπρωξα το Γιάννη, ότι έβρεξα τη μπλούζα της Μάρθας, ότι έκλαψα γιατί δε μου άρεσε το φαγητό και τελικά δεν το έφαγα. Θα προσπαθήσω πολύ, μαμά. Θέλω να είναι λίγα αυτά τα μεσημέρια. Αλλά και λίγο περισσότερα να είναι, να ξέρεις θα ‘ναι επειδή εκτός από το όνομά μου με λένε και «παιδί». Και παίζω, ξεσηκώνομαι, παρασύρομαι κι απλώνομαι ζηλεύω κι αντιγράφω, άλλες φορές τους γράφω. Και λάθη κάνω, συγχώρεσέ με. Ήσουν κι εσύ παιδί, κατάλαβέ με. Δεν είμαι πάντα σταθερός μα θα γίνομαι καλύτερος.
Μαμά σ’ αγαπάω. Δε ξέρω τι θα γίνω. Βλέπω μπάλα με το μπαμπά και να γίνω θέλω ποδοσφαιριστής. Σας βλέπω να χορεύετε και μου ‘ρχεται να γίνω τρανός τραγουδιστής, πάμε σε θέατρο παράσταση να δούμε και θέλω να γίνω ηθοποιός, πάμε σε μουσείο και θέλω να γίνω άγαλμα και μοντέλο. Η γιαγιά μου είπε να γίνω γιατρός, ο παππούς δικηγόρος και η νονά προχθές μου είπε να μη γίνω καπετάνιος γιατί δε θα μείνω πουθενά.
Μαμά σ’ αγαπάω. Μπορεί να πάω δεκαπέντε κι ακόμα να μη ξέρω τι θα γίνω. Αλλά…τι στα λέω αυτά τώρα; Θέλω να σου πω τι θα μάθω στο νηπιαγωγείο. Ναι, αυτό θα σου πω!
Μαμά σ’ αγαπάω (μην ξεχνιόμαστε).
Θα μάθω να κάνω φίλους,
ν’ αγαπώ τα δέντρα και τους σκύλους
να μοιράζομαι, να φαντάζομαι, να παίζω με κανόνες και να συνεργάζομαι,
να νιώθω και να λέω,
να μάθω να ζητώ δίχως να κλαίω,
να με ακούνε κι άλλοι,
να με δέχονται κι όταν μαζί μου διαφωνούν - πάλι να με καταδέχονται.
Μαμά θα αγαπήσω παιδιά και την δασκάλα
που θα μου μάθει πράγματα μεγάλα
για εκείνα που υπάρχουν και δε βλέπω
για εκείνα που βλέπω δίχως να υπάρχουν.
Μαμά θα μάθω τεχνικές και υλικά,
θα λιγοστέψω κάποια πράγματα κακά,
θα μάθω να βοηθάω,
να ζητάω,
να προσφέρω,
ν’ αγαπάω,
για το δίκιο να μιλάω,
θα μάθω πως ανήκω σε ομάδα,
πως δεν είμαι το μόνο νήπιο σε όλη την Ελλάδα,
θα μάθω χίλια δυο,
μα θέλω κάτι,
από σένανε και το μπαμπά,
αγάπη από το σχολείο μου,
λίγο χρόνο να συνηθίσω μια αγκαλιά,
να ισορροπήσω απ’ όλους,
μια καλή κουβέντα,
τώρα που μακριά σου θα πρωτοπερπατήσω.
Μαμά σ’ αγαπάω. Βοήθα τη δασκάλα μου να με καταλάβει. Κι από καλή καλύτερη θα γίνει. Κι από καλή καλύτερη θα σε κάνει κι εσένα. Κι από καλή καλύτερη θα γίνω κι εγώ.
Μαμά σ’ αγαπάω. Καλή χρονιά!
Εκτός απ’ τ’ όνομά μου με λένε και «παιδί». Γι’ αυτό μην ανησυχείς.
Θα μάθω πολλά φέτος στο νηπιαγωγείο.
Μην ανησυχείς, ο κόσμος μου ανήκει. Θα μάθω πολλά.
(ΑΥΤΟ ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ...ΤΟ ΛΑΤΡΕΨΑ.....ΚΑΙ ΤΟ ΔΑΝΕΙΣΤΗΚΑ ΑΠΟ ΚΑΠΟΥ.....ΖΗΤΩ ΣΥΓΓΝΩΜΗ ΠΟΥ ΔΕΝ ΘΥΜΑΜΑΙ ΤΟΝ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟ ΤΟΥ....)
να ισορροπήσω απ’ όλους,
μια καλή κουβέντα,
τώρα που μακριά σου θα πρωτοπερπατήσω.
Μαμά σ’ αγαπάω. Βοήθα τη δασκάλα μου να με καταλάβει. Κι από καλή καλύτερη θα γίνει. Κι από καλή καλύτερη θα σε κάνει κι εσένα. Κι από καλή καλύτερη θα γίνω κι εγώ.
Μαμά σ’ αγαπάω. Καλή χρονιά!
Εκτός απ’ τ’ όνομά μου με λένε και «παιδί». Γι’ αυτό μην ανησυχείς.
Θα μάθω πολλά φέτος στο νηπιαγωγείο.
Μην ανησυχείς, ο κόσμος μου ανήκει. Θα μάθω πολλά.
(ΑΥΤΟ ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ...ΤΟ ΛΑΤΡΕΨΑ.....ΚΑΙ ΤΟ ΔΑΝΕΙΣΤΗΚΑ ΑΠΟ ΚΑΠΟΥ.....ΖΗΤΩ ΣΥΓΓΝΩΜΗ ΠΟΥ ΔΕΝ ΘΥΜΑΜΑΙ ΤΟΝ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟ ΤΟΥ....)
