Μια ΙΣΤΟΡΙΑ θα σας πω.....αλλιώτικη από τις άλλες.....την ζήσανε οι παππουδες μας.....με στιγμές μεγάλες....
Μια φορά κι έναν καιρό ζούσε ένας γίγαντας, ένας μεγάλος γίγαντας, τόσο μεγάλος όσο σαράντα εκατομμύρια άνθρωποι μαζί. Τον ίδιο καιρό κάπου κοντά στο γίγαντα, ζούσε ένας νάνος, ένας μικρός χαρούμενος νάνος. Νάνος και γίγαντας ζούσαν ο καθένας στον τόπο τους χωρίς να ενοχλεί ο ένας τον άλλον. Τους χώριζε άλλωστε ένα τεράστιο αυλάκι, μια θάλασσα. Ζούσαν ευτυχισμένοι… Και περνούσε ο καιρός. Ο νάνος κοίταζε τη δουλειά του και ο γίγαντας τη δικιά του και ζούσαν αγαπημένοι… Ένα πρωί όμως ο γίγαντας φόρεσε ένα περίεργο καπέλο και μια πιο περίεργη στολή και με ένα πήδημα βρέθηκε στην πόρτα του μικρού νάνου και βάζοντάς του μια λόγχη μπροστά στην κοιλιά του είπε: «Ήρθα να σου πάρω το σπίτι, παραδώσου!» Ο νάνος στην αρχή το πέρασε για χωρατό. «Κοίτα χωρατατζής που είναι ο γείτονας!» σκέφτηκε. Και φέρνοντας στο νου του το γνωστό χαιρετισμό, του φώναξε: «Γεια σου γείτονα χωρατατζή!» Ο γίγαντας όμως δεν καταλάβαινε πια από τέτοια. Πίεσε τη λόγχη πάνω στην κοιλιά του και του ξαναφώναξε με άγρια φωνή: «Παραδώσου είπα» Τότε ο μικρός νάνος κατάλαβε ότι δεν αστειευόταν ο γίγαντας και χωρίς κανένα φόβο του είπε: «Όχι, δεν παραδίνομαι.» Αμέσως έτρεξε στο μικρό καλύβι του και σε λίγο ξαναγύρισε κρατώντας μια σφεντόνα και στάθηκε μπροστά στο γίγαντα. Ο μεγάλος γίγαντας τα “χασε για λίγο και αμέσως όρμησε επάνω στο μικρό νάνο. Έγινε όμως κάτι το απίστευτο ο μικρός νάνος νίκησε το μεγάλο γίγαντα κι έτσι ο γίγαντας με κατεβασμένο το κεφάλι το έβαλε στα πόδια. Έτσι κι οι Έλληνες του Σαράντα, όπως ο μικρός νάνος του παραμυθιού, όταν η Ιταλία ζήτησε να της παραδώσουν τη χώρα τους, απάντησαν όπως κι εκείνος με ένα θαρραλέο και αποφασιστικό! ΟΧΙ και αφού πολέμησαν παλικαρίσια πάνω στις βουνοκορφές νίκησαν τους Ιταλούς κι έτσι η πατρίδα μας είναι ελεύθερη.
Διαβάσαμε την "ΕΙΡΗΝΗ" του Αριστοφάνη......
και ζωγραφίσαμε την ΕΙΡΗΝΗ και τον ΠΟΛΕΜΟ.....
Μια φορά κι έναν καιρό ζούσε ένας γίγαντας, ένας μεγάλος γίγαντας, τόσο μεγάλος όσο σαράντα εκατομμύρια άνθρωποι μαζί. Τον ίδιο καιρό κάπου κοντά στο γίγαντα, ζούσε ένας νάνος, ένας μικρός χαρούμενος νάνος. Νάνος και γίγαντας ζούσαν ο καθένας στον τόπο τους χωρίς να ενοχλεί ο ένας τον άλλον. Τους χώριζε άλλωστε ένα τεράστιο αυλάκι, μια θάλασσα. Ζούσαν ευτυχισμένοι… Και περνούσε ο καιρός. Ο νάνος κοίταζε τη δουλειά του και ο γίγαντας τη δικιά του και ζούσαν αγαπημένοι… Ένα πρωί όμως ο γίγαντας φόρεσε ένα περίεργο καπέλο και μια πιο περίεργη στολή και με ένα πήδημα βρέθηκε στην πόρτα του μικρού νάνου και βάζοντάς του μια λόγχη μπροστά στην κοιλιά του είπε: «Ήρθα να σου πάρω το σπίτι, παραδώσου!» Ο νάνος στην αρχή το πέρασε για χωρατό. «Κοίτα χωρατατζής που είναι ο γείτονας!» σκέφτηκε. Και φέρνοντας στο νου του το γνωστό χαιρετισμό, του φώναξε: «Γεια σου γείτονα χωρατατζή!» Ο γίγαντας όμως δεν καταλάβαινε πια από τέτοια. Πίεσε τη λόγχη πάνω στην κοιλιά του και του ξαναφώναξε με άγρια φωνή: «Παραδώσου είπα» Τότε ο μικρός νάνος κατάλαβε ότι δεν αστειευόταν ο γίγαντας και χωρίς κανένα φόβο του είπε: «Όχι, δεν παραδίνομαι.» Αμέσως έτρεξε στο μικρό καλύβι του και σε λίγο ξαναγύρισε κρατώντας μια σφεντόνα και στάθηκε μπροστά στο γίγαντα. Ο μεγάλος γίγαντας τα “χασε για λίγο και αμέσως όρμησε επάνω στο μικρό νάνο. Έγινε όμως κάτι το απίστευτο ο μικρός νάνος νίκησε το μεγάλο γίγαντα κι έτσι ο γίγαντας με κατεβασμένο το κεφάλι το έβαλε στα πόδια. Έτσι κι οι Έλληνες του Σαράντα, όπως ο μικρός νάνος του παραμυθιού, όταν η Ιταλία ζήτησε να της παραδώσουν τη χώρα τους, απάντησαν όπως κι εκείνος με ένα θαρραλέο και αποφασιστικό! ΟΧΙ και αφού πολέμησαν παλικαρίσια πάνω στις βουνοκορφές νίκησαν τους Ιταλούς κι έτσι η πατρίδα μας είναι ελεύθερη.
Την ζωγραφίσαμε.... την δραματοποιήσαμε.....φώτο δεν έχω.....
Λίγο αργότερα..ένας ταχυδρόμος μας έφερε ένα κουτί.....Το κουτί της 28ης Οκτωβρίου 1940 μια ιδέα της συναδέλφου...http://www.popi-it.gr/giortes/28-oktobriou/koyti-eksistorisi-gegonoton-1940/
Μέσα έκρυβε υπέροχα πράγματα.....μια ελληνική σημαία....εφημερίδες της εποχής.....φωτογραφίες.....μια εικόνα....ένα δισκάκι με τραγούδια αφιερωμένα στο έπος του1940....ένα χάρτη......τα παρατηρήσαμε....τα εξηγήσαμε...και αναρωτηθηκαμε...."ΑΝ ΜΙΛΟΥΣΑΝ ΟΙ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ...ΤΙ ΘΑ ΜΑΣ ΕΛΕΓΑΝ;;;;"
και βάλαμε λεζάντες.......
Μια ιδέα από...http://nipiablog.blogspot.gr/2011/10/blog-post_24.html
Μιλήσαμε και την ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΣΗΜΑΙΑ......
Μιλήσαμε και την ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΣΗΜΑΙΑ......
ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ Ή ΘΑΝΑΤΟΣ
Διαβάσαμε το ποίημα
KAI ΚΑΤΑΣΚΕΥΑΣΑΜΕ ΣΗΜΑΙΟΥΛΕΣ ΑΠΟ ΠΛΑΣΤΕΛΙΝΗ
Διαβάσαμε την "ΕΙΡΗΝΗ" του Αριστοφάνη......
και ζωγραφίσαμε την ΕΙΡΗΝΗ και τον ΠΟΛΕΜΟ.....
Η ΕΥΧΗ ΜΑΣ::::
ΝΑ ΕΡΘΕΙ ΕΙΡΗΝΗ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ...ΠΟΤΕ ΞΑΝΑ ΔΑΚΡΥΣΜΕΝΑ ΜΑΤΑΚΙΑ ΠΑΙΔΙΩΝ......
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου