Ένας κύκλος έκλεισε..σήμερα....ανάμεικτα συναισθήματα...χαράς....συγκίνησης.....και αυτό το συναίσθημα του αποχωρισμού....που όσο περνούν τα χρόνια....τόσο...πιο δυσκολο γίνεται.....(γιατί άραγε;;;;)

Μια ολόκληρη χρονιά, μαζί, ταξιδέψαμε στα μονοπάτια του παιχνιδιού..(.γιατί εμείς με το παιχνίδι μαθαίνουμε.....) ...των παραμυθιών, των ανακαλύψεων, της γνώσης, της κοινωνικοποίησης.....και πόσα άλλα.......του γέλιου. του πόνου, της χαράς και της θλίψης....της αγκαλιάς, της συνεργασίας.....ΜΑΖΙ!!!!
  ΣΟΥ ΕΥΧΟΜΑΣΤΕ ΚΑΛΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ....ΚΑΙ ΚΑΛΗ ΑΠΟΛΑΥΣΗ ΣΤΗ ΣΤΡΑΤΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ!!!

ΚΟΝΤΑ ΜΑΣ Ο ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΓΟΝΕΩΝ...ΤΟΥΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ ΓΙΑ ΟΛΑ!!!!

ΞΑΠΛΩΣΑΜΕ ΣΤΟ ΧΟΡΤΑΡΙ....ΜΑΣ ΧΑΙΔΕΨΕ Ο ΗΛΙΟΣ.....ΚΑΙ ΑΠΟΛΑΥΣΑΜΕ ΤΟΥ ΟΥΡΑΝΟ!!!

ΑΓΚΑΛΙΑΣΤΗΚΑΜΕ!!!

ΣΤΕΙΛΑΜΕ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ ΜΑΣ!!!

ΠΑΙΞΑΜΕ ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑΣ!!!

ΧΟΡΕΨΑΜΕ!!!

ΓΡΑΜΜΑ ΕΝΟΣ ΠΑΙΔΙΟΥ ΠΟΥ ΤΕΛΕΙΩΣΕ ΤΟ ΝΗΠΙΑΓΩΓΕΙΟ

Είμαι έξι ετών και μόλις τελείωσα το νηπιαγωγείο. Δε ξέρω τι περίμεναν οι άλλοι από εμένα. Ξέρω όμως τι έμαθα στο νηπιαγωγείο. Και θα σας τα πω (ελπίζω να τα θυμηθώ όλα):

Έμαθα να κάνω φίλους

και να αγαπώ τους σκύλους

κι όλα τ’ άλλα ζώα

που όπως είδα είν’ αθώα.

Έμαθα πολλά κι άκου τα καλά:

να μοιράζομαι, να φαντάζομαι,

να παίζω με κανόνες και να συνεργάζομαι,

να νιώθω και να λέω,

να ζητώ δίχως να κλαίω

να με ακούνε κι άλλοι,

να με δέχονται

κι όταν μαζί μου διαφωνούν- πάλι

να με καταδέχονται.

Έμαθα να κάνω ερωτήσεις

και να δίνω απαντήσεις

να αγαπώ τα παιδιά και τη δασκάλα

που μου έμαθε τα μικρά και τα μεγάλα

που μου μίλησε για εκείνα που υπάρχουν και δε βλέπω

και μου είπε ιστορίες

για εκείνα που βλέπω δίχως να υπάρχουν.

Έμαθα τεχνικές και υλικά

να ζωγραφίζω, να κόβω, να κολλάω,

να προσφέρω, να βοηθάω

έμαθα να αγαπάω

για το δίκιο να μιλάω.

Έμαθα ν’ ανήκω σε ομάδα

και πως δεν είμαι εγώ το μόνο νήπιο σε όλη την Ελλάδα.

έμαθα πως είμαι ξεχωριστός

πως είμαι ικανός και διαφορετικός

και πως είμαι του εαυτού μου

κι άλλου κανενός!

Και τώρα ετοιμάζομαι για το δημοτικό

σχολείο πιο μεγάλο και απαιτητικό

θα μάθω όπως μου είπαν πράγματα χίλια δυο

με λέξεις κι αριθμούς θα παίζουμε κρυφτό

μα θέλω να ζητήσω ακόμα κάτι

από σένανε, μαμά, και το μπαμπά αγάπη

απ’ το σχολείο μου λίγο χρόνο να συνηθίσω

μια αγκαλιά να ισορροπήσω

τώρα που σε άλλο σχολείο θα αρχίσω.

Μα μέχρι τότε ήθελα να σου πω

πως θα ‘ναι ΚΑ-ΛΟ-ΚΑΙ-ΡΙ

εγώ θα παίζω, θα γελώ

με παγωτό στο χέρι!

Θέλω θάλασσα και άμμο

θέλω να κυλιέμαι χάμω

μη με κυνηγάς μ’ ασκήσεις

βρες εσύ τώρα τις λύσεις

δεν κάνω προετοιμασία

γιατί δεν έχει ουσία!

Για μένα έχει σημασία

να σου πω τι θέλω…

Θέλω να παίξω, να παίξω, να παίξω

θέλω να τρέξω, να τρέξω, να τρέξω

θέλω να πλατσουρίσω, να σε βρέξω

θέλω να βγαίνουμε έξω

Γιατί πρέπει να θυμάσαι

εκτός απ’ τ’ όνομά μου με λένε και “παιδί”

εσύ δεν ήσουν τέτοιο δηλαδή;

Ο κόσμος μου ανήκει, να μην ανησυχείς

θα τα μάθω όσα θες, του χρόνου. Θα δεις!!!

ΥΓ: Φέτος πάντως έμαθα πως γράφεται η αγάπη

με δύο -α- και ένα -i-

αρκεί να τη δείχνεις απ’ άκρη σ’ άκρη!!!