Την Παγκόσμια Ημέρα Παιδικού Βιβλίου καθιέρωσε η ΙΒΒΥ, Διεθνής Οργάνωση Βιβλίων για τη Νεότητα, το 1966, την ημέρα των γενεθλίων του μεγάλου δανού παραμυθά
Χανς Κρίστιαν Άντερσεν (
2 Απριλίου 1805), με σκοπό να εμπνεύσει στα παιδιά την αγάπη για το διάβασμα και να προκαλέσει την προσοχή των μεγαλυτέρων στο παιδικό βιβλίο.
Από τότε, κάθε χρόνο, ένα διαφορετικό εθνικό τμήμα της IBBY ετοιμάζει ένα μήνυμα και μία αφίσα, που διανέμονται σε όλο τον κόσμο.
Το Εθνικό Κέντρο Βιβλίου στηρίζει από το 1996 την πρωτοβουλία αυτή και σε συνεργασία με τον Κύκλο του Ελληνικού Παιδικού και Εφηβικού Βιβλίου, το ελληνικό τμήμα της IBBY, τυπώνει στα ελληνικά την αφίσα και το φυλλάδιο με το μήνυμα και τα αποστέλλει σε ένα ευρύ δίκτυο σχολείων και σχολικών βιβλιοθηκών σε όλη την Ελλάδα, προτρέποντας έτσι και άλλους φορείς να οργανώσουν εκδηλώσεις για τον εορτασμό της Παγκόσμιας Ημέρας Παιδικού Βιβλίου.
Το 2017, υπεύθυνο για το υλικό του εορτασμού της Παγκόσμιας Ημέρας Παιδικού Βιβλίου, είναι το Τμήμα της Ρωσίας, το οποίο επέλεξε τον ταλαντούχο ποιητή και συγγραφέα παιδικών βιβλίων Sergey Makhotin να γράψει το φετινό μήνυμα.
«Ας μεγαλώσουμε με το βιβλίο!»
“Όταν ήμουν μικρό παιδί, μου άρεσε να χτίζω σπίτια με κύβους και να παίζω παιχνίδια όλων των ειδών. Για στέγη χρησιμοποιούσα συχνά ένα βιβλίο με εικόνες. Στα όνειρά μου τρύπωνα στο σπίτι, ξάπλωνα σ’ ένα κρεβάτι καμωμένο από σπιρτόκουτο και κοιτούσα τα σύννεφα ή τον έναστρο ουρανό – ανάλογα με την εικόνα που προτιμούσα.
Ακολουθούσα από διαίσθηση τον κανόνα της ζωής κάθε παιδιού, που προσπαθεί να δημιουργήσει για τον εαυτό του ένα άνετο και ασφαλές περιβάλλον. Κι ένα παιδικό βιβλίο με βοήθησε στ’ αλήθεια να τα καταφέρω.
Έπειτα μεγάλωσα, έμαθα να διαβάζω, κι ένα βιβλίο στη φαντασία μου άρχισε να φαίνεται περισσότερο σαν μια πεταλούδα ή ακόμα σαν ένα πουλί παρά σαν μια στέγη σπιτιού. Οι σελίδες του έμοιαζαν με φτερά που θρόιζαν. Θαρρείς και το βιβλίο έστεκε στο περβάζι έτοιμο να πετάξει έξω από το ανοιχτό παράθυρο σε άγνωστους τόπους. Το έπαιρνα στα χέρια μου, άρχιζα να το διαβάζω κι εκείνο ησύχαζε. Τότε ορμούσα εγώ σε άλλες χώρες και κόσμους, ξανοίγοντας τον χώρο της φαντασίας μου.
Τι χαρά να κρατάει κανείς ένα νέο βιβλίο στα χέρια του! Στην αρχή δεν ξέρεις τι λέει το βιβλίο. Αντιστέκεσαι στον πειρασμό να κοιτάξεις την τελευταία σελίδα. Και τι όμορφα που μυρίζει! Αδύνατον να αναλύσεις τη μυρωδιά στα συστατικά της: το τυπογραφικό μελάνι, την κόλλα… όχι, δε γίνεται! Η μυρωδιά του βιβλίου είναι ιδιαίτερη, συναρπαστική και μοναδική. Οι άκρες από μερικές σελίδες μπορεί να έχουν κολλήσει, λες και το βιβλίο δεν έχει ξυπνήσει ακόμα. Ξυπνάει όταν αρχίζεις να το διαβάζεις.
Μεγαλώνεις και ο κόσμος ολόγυρα γίνεται περισσότερο σύνθετος. Αντιμετωπίζεις ερωτήματα που ακόμα και οι μεγάλοι δεν μπορούν να τα απαντήσουν. Ωστόσο είναι πολύ σημαντικό να μοιραστείς τις αμφιβολίες και τα μυστικά σου με κάποιον. Και να που ένα βιβλίο έρχεται πάλι να σε βοηθήσει. Πολλοί από μας έχουν πιάσει τον εαυτό τους να συλλογίζεται: για μένα γράφτηκε αυτό το βιβλίο! Και ο ήρωας που προτιμάς φαίνεται ξαφνικά να σου μοιάζει. Συναντά τα ίδια προβλήματα και τ’ αντιμετωπίζει με σύνεση. Κάποιος άλλος από τους χαρακτήρες δε σου μοιάζει καθόλου, αλλά θέλεις να δοκιμάσεις τον ρόλο του, να νιώσεις γενναίος και πολυμήχανος σαν εκείνον.
Όταν ένα αγόρι ή ένα κορίτσι λέει «Δε μ’ αρέσει να διαβάζω!», με κάνει και γελάω! Δεν τα πιστεύω αυτά τα παιδιά. Σίγουρα τρώνε παγωτά, παίζουν παιχνίδια, παρακολουθούν ενδιαφέρουσες ταινίες. Με άλλα λόγια, τους αρέσει να περνούν καλά. Και το διάβασμα δεν είναι μόνο μια επίπονη δουλειά που οδηγεί στην ανάπτυξη των συναισθημάτων και της προσωπικότητάς μας, αλλά πρώτ’ απ’ όλα είναι ευχαρίστηση.
Γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο γράφουν τα έργα τους οι συγγραφείς παιδικών βιβλίων.”
Sergey Makhotin (Ρωσία)
Μετάφραση: Λότη Πέτροβιτς-Ανδρουτσοπούλου
ΓΙΟΡΤΑΣΑΜΕ ΚΑΙ ΕΜΕΙΣ ΤΗΝ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ ......31/03/2017.....
....ΑΝ ΚΑΙ ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ ..ΣΧΕΔΟΝ.....ΕΧΟΥΜΕ ΣΥΝΤΡΟΦΙΑ ΜΑΣ ΤΟ ΠΑΙΔΙΚΟ ΒΙΒΛΙΟ...ΚΑΙ ΤΑΞΙΔΕΥΟΥΜΕ ΜΑΖΙ ΤΟΥ.....
ΔΙΑΒΑΣΑΜΕ ΤΟ ΠΑΡΑΜΥΘΙ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΜΕΝΗΣ ΜΑΣ ΓΙΟΛΑΝΤΑΣ.......ΣΥΖΗΤΗΣΑΜΕ.....ΠΑΙΞΑΜΕ......ΤΟ ΔΙΑΣΚΕΔΑΣΑΜΕ.....ΩΡΑΙΟ ΠΑΡΑΜΥΘΙ.....ΣΕ ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ ΓΙΟΛΑΝΤΑ!!!!!!!!!
Ο ΨΕΜΑΤΟΥΡΗΣ Γιολάντα - Τσορώνη - Γεωργιάδη
Οι μήνες ζηλεύουν τον Απρίλη. Έχει, βλέπετε, την Πρωταπριλιά. Αποφασίζουν να κάνουν διαγωνισμό. Εκείνος που θα πει το πιο διασκεδαστικό ψέμα θα πάρει το στέμμα του "Αρχιψεύτη" από τον λουλουδιασμένο αδερφό του. Μα ήταν τόσο χαριτωμένα τα ψεματάκια που είπαν όλοι οι μήνες!
Τι "παιχνίδι" όμως τους έπαιξε ο Απρίλης και δεν κατάφερε να βγει κανένας νικητής; Και γιατί το παιχνίδι αυτό κατέληξε "στις 2 Απριλίου μεγάλη να 'χουμε γιορτή του παιδικού βιβλίου"; (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)
ΜΙΛΗΣΑΜΕ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΓΑΠΗΜΕΝΟ ΜΑΣ ΧΑΝΣ ΚΡΙΣΤΙΑΝ ΑΝΤΕΡΣΕΝ......
Γεννήθηκε στις
2 Απριλίου 1805 στο
Όντενσε, στο νησί
Φιονία της Δανίας. Ο πατέρας του με τον καιρό ξέπεσε και δούλευε τσαγκάρης, για να ζήσει την οικογένειά του. Αλλά, μην μπορώντας να αντέξει στη φτώχεια, πέθανε πολύ νέος, αφήνοντας το γιο του το Χανς ορφανό, με τη μητέρα του για μόνο στήριγμα.
Ο Χανς ήταν ένα περίεργο παιδί με εξαιρετική φαντασία. Πολλές φορές τον έβλεπαν να περπατά στο δρόμο σαν ονειροπαρμένος και το μυαλό του δεν το είχε πουθενά αλλού, παρά μόνο στα ποιήματα και στο διάβασμα. Προσπάθησε άδικα να μάθει την τέχνη του πατέρα του. Όταν τέλειωσε το σχολείο των άπορων παιδιών, μπήκε σε ένα ραφτάδικο, για να μάθει την τέχνη, αλλά ούτε και εκεί τα κατάφερε. Το ενδιαφέρον του κέρδισε το
θέατρο, όπου αποστήθιζε ολόκληρες σκηνές από τα έργα που έβλεπε. Όταν ήταν με τους φίλους του, του άρεσε να απαγγέλλει και να τραγουδά. Ήταν δεκατεσσάρων χρονών, όταν, κυνηγώντας μια καλύτερη τύχη, έφθασε στην
Κοπεγχάγη, με μόνη του περιουσία 30 φράγκα με σκοπό να γίνει ηθοποιός. Έδωσε εξετάσεις στη Βασιλική Σχολή θεάτρου, αλλά ήταν τόσο άσχημος και αδύνατος, που δεν τον δέχτηκαν.
Ευτυχώς είχε ωραία φωνή κι άρχισε να σπουδάζει μουσική, αλλά αρρώστησε ξαφνικά και έχασε τη φωνή του. Έτσι, το μόνο ταλέντο που του έμεινε ήταν το ταλέντο της ποίησης. Οι στίχοι του άρεσαν και βρήκε έναν προστάτη, τον Κέλλαν, που τον έστειλε στο πανεπιστήμιο, όπου κέρδισε μια βασιλική επιχορήγηση. Το
1827 δημοσίευσε ποιήματά του και έπειτα εξέδωσε μια σειρά έργων που του εξασφάλισαν την παγκόσμια δόξα.
Αφού εξέδωσε αρκετά βιβλία, άρχισε τα ταξίδια του. Γύρισε τη
Γερμανία, τη
Γαλλία, την
Αγγλία, την
Ελλάδα, την
Ιταλία, την
Τουρκία και ταξίδεψε στην Ανατολή. Απόκτησε μεγάλη δόξα και η μεγαλύτερη ευτυχία του ήταν η υποδοχή που του έκανε η ιδιαίτερη πατρίδα του, το Όντενσε, που τον κάλεσε στα
1867. Πέθανε στις
4 Αυγούστου 1875 στην
Κοπεγχάγη
.Από τα πιο γνωστά παραμύθια του είναι: “Το ασχημόπαπο”, “Ο μολυβένιος στρατιώτης”, “Η σακοράφα”, “Το κορίτσι με τα σπίρτα”, “Η πριγκίπισσα και το μπιζέλι”, “Το αηδόνι του αυτοκράτορα της Κίνας”.
ΚΑΤΑΣΚΕΥΑΣΑΜΕ ΣΕΛΙΔΟΔΕΙΚΤΗ ΓΙΑ ΤΑ ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ ΜΑΣ...... ΤΗΝ ΙΔΕΑ ΤΗΝ ΠΗΡΑΜΕ ΑΠΟ ΕΔΩ:
ΚΑΛΗ ΚΑΙ ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΗ ΚΥΡΙΑΚΗ!!!!!
