ΑΓΑΠΩ ΚΑΙ ΣΕΒΟΜΑΙ ΚΑΘΕ ΖΩΝΤΑΝΗ ΥΠΑΡΞΗ.....

Παγκόσμια ημέρα των ζώων σήμερα...και όπως οι περισσότεροι, αναφερθήκαμε σχετικά με το θέμα.....
Λίγες μέρες...πιο μπροστά.. είχαμε διαβάσει το υπέροχο παραμύθι

"Αυτό το ελάφι είναι δικό μου" του Oliver Jeffers...υπέροχο......

Μιλάει για τον σεβασμό απέναντι σε κάθε πλάσμα....και τις ανάγκες του...

Ο Γουίλι είχε ένα ελάφι. Δεν το είχε από πάντα. Το ελάφι είχε έρθει σ’ αυτόν πριν λίγο καιρό. Του Γουίλι του είχε περάσει από το μυαλό ότι, επειδή είχε έρθει σ’ αυτόν, δεν σήμαινε ότι είναι και δικό του. Παρόλα αυτά, σκέφτηκε να ονομάσει το ελάφι Μαρσέλ.

Τις περισσότερες φορές ο Μαρσέλ ήταν πολύ υπάκουος και έμοιαζε να ακολουθεί σχεδόν κατά γράμμα τους «Κανόνες Καλής Συμπεριφοράς ενός Κατοικίδιου». Φαντάσου όμως την έκπληξη του Γουίλι όταν, μια μέρα, ενώ βρίσκονταν βαθιά στο δάσος, κάποιος του είπε ότι ο Μαρσέλ είχε άλλο όνομα κι ότι ανήκε σ’ εκείνον! Σε ποιον ανήκει τελικά ο Μαρσέλ (αν τον λένε μόνο Μαρσέλ);

Μια υπέροχα εικονογραφημένη ιστορία από τον αγαπημένο συγγραφέα και εικονογράφο Όλιβερ Τζέφερς, που θα μας βάλει να σκεφτούμε αν, τελικά, υπάρχει κάτι στον κόσμο που μας ανήκει. Υπάρχει;....

Τα παιδιά μας ...με αφορμή την ανάγνωση του παραμυθιού.....μίλησαν για τα δικαιώματα και τις ανάγκες κάθε ζωντανού πλάσματος....Ποιές είναι οι υποχρεώσεις του ανθρώπου απέναντι στα ζώα που έχει στην κατοχή του.....Πως τα ζώα που έχουμε στο σπίτι και στην αυλή μας είναι εξαρτημένα από εμάς και οφείλουμε να φροντίζουμε για την τροφή τους και για το νερό τους.....για την καθαριότητα τους.....Υποσχεθήκαμε όλοι μαζί ότι θα αγαπάμε τα ζώα και ότι θα τα φροντίζουμε....

        Ακολούθησε ανάγνωση της γνωστής ιστορίας του λιονταριού με το ποντίκι....και αποφασίσαμε να ζωγραφίσουμε το ......δυνατό λιοντάρι που έκανε φιλο τον μικρούλη ποντικό......

ΑΠΛΆ ΚΑΙ ΌΜΟΡΦΑ ΑΛΛΑ ΠΟΛΥ ΔΙΔΑΚΤΙΚΑ ΠΕΡΆΣΑΜΕ ΤΗΝ ΗΜΈΡΑ ΜΑΣ...ΚΑΙ ΤΟ ΔΙΑΣΚΕΔΆΣΑΜΕ ΠΟΛΥ.....ΚΑΛΟ ΒΡΑΔΆΚΙ......