ΟΝΕΙΡΟΥΠΟΛΗ.....ΚΑΙ ΤΟ ΠΑΡΑΜΥΘΙ ΑΡΧΙΖΕΙ....

ΚΟΚΚΙΝΗ ΚΛΩΣΤΗ ΔΕΜΕΝΗ.........

ΣΤΗΝ ΑΝΕΜΗ ΤΥΛΙΓΜΕΝΗ......

ΔΩΣ ΤΗΣ ΚΛΩΤΣΟ ΝΑ ΓΥΡΙΣΕΙ.....

ΠΑΡΑΜΥΘΙ ΝΑ ΑΡΧΙΝΗΣΕΙ.......

ΜΙΑ ΙΣΤΟΡΙΑ ΑΛΛΟΙΩΤΙΚΗ ΑΠΟ ΤΙΣ ΑΛΛΕΣ......

ΠΟΥ ΕΓΙΝΕ ΣΤΑ ΑΛΗΘΕΙΑ........

ΚΑΙ ΣΥΝΕΧΙΖΕΙ ΝΑ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ

ΤΗΝ ΠΑΡΑΜΟΝΗ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ.........

ΤΗΝ ΩΡΑ ΠΟΥ ΓΕΝΝΙΕΤΑΙ Ο ΧΡΙΣΤΟΣ........

ΕΡΧΟΜΑΣΤΕ ΟΝΕΙΡΟΥΠΟΛΗ........

""Ήρθα από το Κρυόνερο

Κάλαντα να σας πω

Και όλοι σας να μάθετε

Για το «Μικρό Χριστό»""

Ένα από τα έθιμα που έφεραν οι κάτοικοι του Καλαμπακίου από το Κρυόνερο της Ανατ.Θράκης είναι τα Χριστουγεννιάτικα κάλαντα. Σύμφωνα με το έθιμο οι Θρακιώτες το βράδυ της παραμονής των Χριστουγέννων, οι άντρες (τα παλληκάρια), μαζεύονταν στην πλατεία του χωριού, σχημάτιζαν ομάδες καλαντιστών, μοίραζαν τις περιοχές που θα ψάλλει η κάθε ομάδα και λίγο πριν τα μεσάνυχτα ψάλανε στα σπίτια τα κάλαντα. Συγκεκριμένα μπαίνοντας στην αυλή του σπιτιού άρχιζαν να ψάλουν τον "Χριστό", στη συνέχεια τον "Αφέντη" για τον νοικοκύρη του σπιτιού, εάν το σπίτι αυτό είχε κόρες ψάλανε την "περδικούλα" και εάν είχε γυιούς ψάλανε τον "παλληκαρά". Επίσης εάν το ζευγάρι ήταν νιόπαντρο ψάλανε το "κρατεί΄ν ο μάης τη δροσιά". Το έθιμο αυτό εξακολουθεί να αναβιώνει μέχρι σήμερα από τους κατοίκους του Καλαμπακίου.





 Ο ΧΡΙΣΤΟΣ

Χριστός γεννιέται χαρά ΄ς τον κόσμο
χαρά ΄ς τον κόσμον΄ τον κόσμον όλον.
‘Σ τον κόσμον όλον ‘ς τους αρχαγγέλους
‘ς τους αρχαγγέλους ‘ς τους αποστόλους.
‘Σ τα Σμύρνια να πάσουν μαμή να φέρουν
κι ώστε να πάσουν και να γυρίσουν.
Κυρά αφεντούσα ξιλευθερώθει
ξιλευθερώθει Χριστόν Αφέντη.
Χριστόν Αφέντη σαν ήλιος φέγγει


σα νιό φεγγάρι, σαν παλληκάρι.


 ΠΕΡΔΙΚΟΥΛΑ

Μια περδικούλα πλουμιστή
τ’ αφέντη η θυγατέρα
ν’ εννιά κουδούνια έσερνε
μια χρονικήσια μέρα.
Τα τρία ήτανε χρυσά
τα τρία ασημένια
τα τρία πάνε κι έρχονται
‘ς την Πόλ’ προξενητάδες.
Προξενητάδες βγάλανε
‘πο μέσ’ από την Πόλη
ρωτούνε και ξαναρωτούν
ποιός έχει τέτοια κόρη.
Κυρά ξανθή παινέφτηκε
πε πάν’ ‘ς το παραθύρι
ν’ εγώ έχω τέτοια λυγερή
ν’ εγώ έχω τέτοια κόρη.
Η κόρη μ’ ‘ς το χορό κρατεί
και ‘ς το χορό χορεύει
φορεί παπούτσια κυκλωτά
τερλίκια με το ράμμα.
Φορεί και ‘ς τη μεσίτσαν της
τζιβάν' καρσί ζωνάρι.
Κυρά μ’ τη θυγατέρα σου
κείνος που θα την πάρει.
Θα φέρει τ' άστρα πρόβατα
και το φεγγάρι κούπα
θα φέρ’ τον αυγερινόν
‘ς το χέρι δακτυλίδι.