«Μη ρωτάς πόσο έξυπνο είναι ένα παιδί, αλλά µε ποιο τρόπο είναι έξυπνο».

Όλοι μας, γονείς και εκπαιδευτικοί,  έχουμε αναρωτηθεί, αρκετες φορές, τι είναι η νοημοσύνη? Η νοημοσύνη κάθε ανθρώπου είναι τόσο μοναδική όσο και ένα δακτυλικό αποτύπωμα, κάτι που αποδεικνύουν οι καθημερινές ιστορίες των ανθρώπων γύρω μας. Σκεφτόμαστε με ήχους, με χρώματα, με λέξεις, με κίνηση, με αριθμούς, με ενσυναίσθηση. Σκεφτόμαστε συνθετικά. Σκεφτόμαστε δημιουργικά, σκεφτόμαστε διαφορετικά.


Σύμφωνα με τη θεωρία Πολλαπλής Νοημοσύνης του Γκάρντνερ ,υπάρχουν οκτώ ή παραπάνω διαφορετικά και ανεξάρτητα είδη νοημοσύνης. Η νοημοσύνη, δηλαδή, δεν είναι μία μοναδική και ενιαία οντότητα, αλλά αποτελείται από ξεχωριστές και ανεξάρτητες μονάδες.

Επί σειρά ετών, οι άνθρωποι χρησιμοποιούσαν τα μονόπλευρα τεστ νοημοσύνης IQ για να «μετρήσουν» την ανθρώπινη νοημοσύνη. Τα τεστ αυτά, δυστυχώς, έβαλαν ταμπέλες σε μαθητές, αγνοώντας το διαφορετικό τρόπο σκέψης που μπορεί να έχει .Όλοι θα συμφωνούσαμε ότι ο Νταλί ή ο Αϊνστάιν υπήρξαν ιδιοφυΐες, αλλά πολύ πιθανόν να μην ήταν σε θέση να κάνουν μια γλωσσολογική έρευνα ή να βάλουν γκολ με ανάποδο ψαλίδι. Δεν σημαίνει, δηλαδή, ότι υπάρχουν κάποιοι πιο έξυπνοι από άλλους, απλώς είμαστε διαφορετικοί άνθρωποι με διαφορετικούς τρόπους σκέψης!

«Μη ρωτάς πόσο έξυπνο είναι ένα παιδί, αλλά µε ποιο τρόπο είναι έξυπνο».





Τα οκτώ είδη νοημοσύνης που πρότεινε ο Γκάρντνερ είναι: Γλωσσική, Λογικομαθηματική, Νατουραλιστική, Μουσική, Χωροταξική, Κιναισθητική, Διαπροσωπική και Ενδοπροσωπική.

Ο Gardner είχε πει: «Η προσωπική και εξατομικευμένη μάθηση είναι η καλύτερη, διότι, κάθε παιδί μαθαίνει με το δικό του ρυθμό και τις δικές του δυνατότητες, Κατά τη γνώμη μου, ο σκοπός του σχολείου θα έπρεπε να είναι να αναπτύσσει όλους τους τύπους νοημοσύνης και να βοηθήσει έτσι τον κόσμο να φτάσει στο ζενίθ των δυνατοτήτων του και να ανακαλύψει τα πραγματικά του ταλέντα».

Έτσι, λοιπόν, και στην Ελλάδα ο

Σκοπός της πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, σύμφωνα με την νομοθεσία, είναι να βοηθήσει τα παιδιά να αναπτυχθούν σωματικά, συναισθηματικά, νοητικά και κοινωνικά μέσα στο πλαίσιο των ευρύτερων στόχων εκπαίδευσης.

Το Νηπιαγωγείο, ως φορέας κοινωνικοποίησης του παιδιού (μετά την οικογένεια), θα πρέπει να εξασφαλίζει τις προϋποθέσεις ώστε τα παιδιά να αναπτύσσονται και να κοινωνικοποιούνται ομαλά και πολύπλευρα.

Το Διαθεματικό Ενιαίο Πλαίσιο Προγραμμάτων Σπουδών για το Νηπιαγωγείο είναι ένα οργανωμένο σύστημα εργασίας το οποίο σκιαγραφεί το τι θα πρέπει να μάθουν τα παιδιά, τις διαδικασίες με τις οποίες επιτυγχάνονται οι γενικές επιδιώξεις που καθορίζονται και το τι πρέπει να κάνει ο εκπαιδευτικός και ταυτόχρονα θέτει το πλαίσιο μέσα στο οποίο πραγματοποιείται η μάθηση και η διδασκαλία. Προκειμένου δε να είναι αναπτυξιακά κατάλληλο και αποτελεσματικό για όλα τα παιδιά του Νηπιαγωγείου θα πρέπει:

-να θέτει ρεαλιστικούς στόχους και να λαμβάνει υπόψη τις ανάγκες, τα ενδιαφέροντα και τις ικανότητες των παιδιών αυτής της ηλικίας

-να προσαρμόζεται με ευελιξία στις ανάγκες, στις ικανότητες και στις κλίσεις του κάθε παιδιού και να εξασφαλίζει την ενεργητική συμμετοχή όλων των παιδιών,

-να δίνει ευκαιρίες στα παιδιά να χρησιμοποιούν τις γνώσεις τους, να εξασκούν τις δεξιότητες τους και να συνεχίζουν να μαθαίνουν διαρκώς προάγοντας την αναζήτηση, την αιτιολόγηση, την κριτική σκέψη, τη λήψη αποφάσεων, τη λύση προβλημάτων



Η υιοθέτηση της θεωρίας της πολλαπλής νοημοσύνης από πολλούς εκπαιδευτικούς ανά τον κόσμο, έχει αλλάξει το «χάρτη» της εκπαίδευσης σε παγκόσμιο επίπεδο, 25 χρόνια μετά την αρχική σύλληψή της. Έχει συμβάλει στον εκδημοκρατισμό της τάξης, στην «αποποινικοποίηση» των εξεταστικών διαδικασιών και στην κατάργηση του «εργοστασιακού μοντέλου του σχολείου».

 Έχει αποδειχθεί ότι μαθαίνουμε ό,τι πραγματικά μας ενδιαφέρει.....

ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΚΟΣΜΙΔΟΥ

(ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ ΤΗΣ ΕΛΕΝΗΣ ΓΑΡΥΦΑΛΑΚΗ "ΠΟΛΛΑΠΛΗ ΝΟΗΜΟΣΥΝΗ" ΣΤΟ ΚΑΛΑΜΠΑΚΙ ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟΠΩΛΕΙΟ "ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΚΙ ΕΝΑΝ ΚΑΙΡΟ")

Ο Κεν Ρόμπινσον (Sir Ken Robinson), που γεννήθηκε στο Λίβερπουλ στις 4 Μαρτίου 1950, είναι συγγραφέας και σύμβουλος σε θέματα εκπαίδευσης και καλλιτεχνικής παιδείας. Διετέλεσε διευθυντής του έργου Η Τέχνη στα σχολεία μεταξύ 1985 - 1989, καθηγητής Καλλιτεχνικής Εκπαίδευσης στο Πανεπιστήμιο του Γουάργουϊκ (Warwick) και εχρίσθη ιππότης (παίρνοντας τον τίτλο του Sir) για τη συμβολή του στην εκπαίδευση.

Κατάγεται από εργατική οικογένεια, ενώ σήμερα κατοικεί στο Λος Άντζελες με τη γυναίκα του Μαρία-Τερέζα και τα δύο παιδιά του.

Έχει γίνει ιδιαίτερα γνωστός λόγο 3 ομιλιών που έχει δώσει σε συνέδρια του TED το 2006 , το 2010  και το 2013  τα οποία έχουν παρακολουθηθεί πάνω από 24 εκατομμύρια φορές στις ιστοσελίδες του TED.



Ιδέες για την εκπαίδευση

Ο Κεν Ρόμπινσον έχει προτείνει ότι για να συμμετάσχουν και να επιτύχουν, η εκπαίδευση πρέπει να αναπτυχθεί σε τρία μέτωπα. Πρώτον, ότι θα πρέπει να προωθεί τη πολυμορφία προσφέροντας ένα ευρύ πρόγραμμα σπουδών και να ενθαρρύνει την εξατομικευμένη μαθησιακή διαδικασία. Ότι θα πρέπει να προωθεί την περιέργεια μέσω της δημιουργικής διδασκαλίας, η οποία εξαρτάται από την υψηλής ποιότητας κατάρτιση των εκπαιδευτικών. Τέλος, ότι θα πρέπει να επικεντρωθεί στην αφύπνιση της δημιουργικότητας μέσω εναλλακτικών διδακτικών διαδικασιών που έχουν λιγότερη έμφαση στην τυποποίηση των εξετάσεων, δίνοντας την ευθύνη για τον καθορισμό της πορείας της εκπαίδευσης σε επιμέρους σχολεία και εκπαιδευτικούς. Πιστεύει ότι ένα μεγάλο μέρος του σημερινού συστήματος εκπαίδευσης στις Ηνωμένες Πολιτείες ενισχύει τη συμμόρφωση, την υποταγή, και την τυποποίηση αντί για δημιουργικές προσεγγίσεις στη μάθηση.Ο Ρόμπινσον τονίζει ότι μπορεί να επιτύχει μόνο αν αναγνωρίσουμε ότι η εκπαίδευση είναι ένα οργανικό σύστημα και όχι ένα μηχανικό. Η επιτυχής διοίκηση του σχολείου είναι ένα θέμα της ενίσχυσης ενός βοηθητικού περιβάλλοντος και όχι θέμα "διαταγών και ελέγχου".