ΚΟΚΚΙΝΗ ΚΛΩΣΤΗ ΔΕΜΕΝΗ..........

Μια ΙΣΤΟΡΙΑ θα σας πω.....αλλιώτικη από τις άλλες.....την ζήσανε οι παππουδες μας.....με στιγμές μεγάλες....


Μια φορά κι έναν καιρό ζούσε ένας γίγαντας, ένας μεγάλος γίγαντας, τόσο μεγάλος όσο σαράντα εκατομμύρια άνθρωποι μαζί. Τον ίδιο καιρό κάπου κοντά στο γίγαντα, ζούσε ένας νάνος, ένας μικρός χαρούμενος νάνος. Νάνος και γίγαντας ζούσαν ο καθένας στον τόπο τους χωρίς να ενοχλεί ο ένας τον άλλον. Τους χώριζε άλλωστε ένα τεράστιο αυλάκι, μια θάλασσα. Ζούσαν ευτυχισμένοι… Και περνούσε ο καιρός. Ο νάνος κοίταζε τη δουλειά του και ο γίγαντας τη δικιά του και ζούσαν αγαπημένοι… Ένα πρωί όμως ο γίγαντας φόρεσε ένα περίεργο καπέλο και μια πιο περίεργη στολή και με ένα πήδημα βρέθηκε στην πόρτα του μικρού νάνου και βάζοντάς του μια λόγχη μπροστά στην κοιλιά του είπε: «Ήρθα να σου πάρω το σπίτι, παραδώσου!» Ο νάνος στην αρχή το πέρασε για χωρατό. «Κοίτα χωρατατζής που είναι ο γείτονας!» σκέφτηκε. Και φέρνοντας στο νου του το γνωστό χαιρετισμό, του φώναξε: «Γεια σου γείτονα χωρατατζή!» Ο γίγαντας όμως δεν καταλάβαινε πια από τέτοια. Πίεσε τη λόγχη πάνω στην κοιλιά του και του ξαναφώναξε με άγρια φωνή: «Παραδώσου είπα» Τότε ο μικρός νάνος κατάλαβε ότι δεν αστειευόταν ο γίγαντας και χωρίς κανένα φόβο του είπε: «Όχι, δεν παραδίνομαι.» Αμέσως έτρεξε στο μικρό καλύβι του και σε λίγο ξαναγύρισε κρατώντας μια σφεντόνα και στάθηκε μπροστά στο γίγαντα. Ο μεγάλος γίγαντας τα “χασε για λίγο και αμέσως όρμησε επάνω στο μικρό νάνο. Έγινε όμως κάτι το απίστευτο ο μικρός νάνος νίκησε το μεγάλο γίγαντα κι έτσι ο γίγαντας με κατεβασμένο το κεφάλι το έβαλε στα πόδια. Έτσι κι οι Έλληνες του Σαράντα, όπως ο μικρός νάνος του παραμυθιού, όταν η Ιταλία ζήτησε να της παραδώσουν τη χώρα τους, απάντησαν όπως κι εκείνος με ένα θαρραλέο και αποφασιστικό! ΟΧΙ και αφού πολέμησαν παλικαρίσια πάνω στις βουνοκορφές νίκησαν τους Ιταλούς κι έτσι η πατρίδα μας είναι ελεύθερη.

Την ζωγραφίσαμε.... την δραματοποιήσαμε.....φώτο δεν έχω.....

Λίγο αργότερα..ένας ταχυδρόμος μας έφερε ένα κουτί.....Το κουτί της 28ης Οκτωβρίου 1940 μια ιδέα της συναδέλφου...http://www.popi-it.gr/giortes/28-oktobriou/koyti-eksistorisi-gegonoton-1940/

Μέσα έκρυβε υπέροχα πράγματα.....μια ελληνική σημαία....εφημερίδες της εποχής.....φωτογραφίες.....μια εικόνα....ένα δισκάκι με τραγούδια αφιερωμένα στο έπος του1940....ένα χάρτη......τα παρατηρήσαμε....τα εξηγήσαμε...και αναρωτηθηκαμε...."ΑΝ ΜΙΛΟΥΣΑΝ ΟΙ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ...ΤΙ ΘΑ ΜΑΣ ΕΛΕΓΑΝ;;;;"

και βάλαμε λεζάντες.......

Μια ιδέα από...http://nipiablog.blogspot.gr/2011/10/blog-post_24.html


Μιλήσαμε και την ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΣΗΜΑΙΑ......

ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ Ή ΘΑΝΑΤΟΣ

Διαβάσαμε το ποίημα

KAI ΚΑΤΑΣΚΕΥΑΣΑΜΕ ΣΗΜΑΙΟΥΛΕΣ ΑΠΟ ΠΛΑΣΤΕΛΙΝΗ

Διαβάσαμε την "ΕΙΡΗΝΗ" του Αριστοφάνη......

και ζωγραφίσαμε την ΕΙΡΗΝΗ και τον ΠΟΛΕΜΟ.....

   Η ΕΥΧΗ ΜΑΣ::::

 ΝΑ ΕΡΘΕΙ ΕΙΡΗΝΗ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ...ΠΟΤΕ ΞΑΝΑ ΔΑΚΡΥΣΜΕΝΑ ΜΑΤΑΚΙΑ ΠΑΙΔΙΩΝ......

Πρόσκληση 

Σας περιμένουμε με ιδιαίτερη χαρά, 

Στο Νηπιαγωγείο μας, την Τρίτη 27 Οκτωβρίου και ώρα 8:30 το πρωί…. Για να τιμήσουμε και να γιορτάσουμε μαζί « το ΟΧΙ » της 28ης Οκτωβρίου του 1940…….

Τα νήπια του 1ου Ολοήμερου Νηπιαγωγείου Καλαμπακίου και οι νηπιαγωγοί τους….. 

«Τ’ όνειρο του παιδιού είναι η ειρήνη

Τ’ όνειρο της μάνας είναι η ειρήνη

Τα λόγια της αγάπης κάτω απ’ τα δέντρα

είναι η ειρήνη.Ο πατέρας που γυρνάει τ’ απόβραδο

μ’ ένα φαρδύ χαμόγελο στα μάτια … 

Ειρήνη είναι η μυρουδιά του φαγητού το βράδυ,

τότε που το σταμάτημα του αυτοκινήτου στο δρόμο

δεν είναι φόβος,

τότε που το χτύπημα στην πόρτα

σημαίνει φίλος,

και το άνοιγμα του παραθύρου κάθε ώρα

σημαίνει ουρανός, 

Η ειρήνη είναι τα σφιγμένα χέρια των ανθρώπων

είναι το ζεστό ψωμί στο τραπέζι του κόσμου

είναι το χαμόγελο της μάνας….» 

ΓΙΑΝΝΗΣ ΡΙΤΣΟΣ

ΕΓΩ ΚΑΙ Η ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΜΟΥ!!!!

Περάσαμε όμορφα τισ τελευταίες ημέρες.....με πολλές δραστηριότητες και πολλά παιχνίδια.....όμορφα συναισθήματα.......

Μιλήσαμε για τον εαυτό μας.........

Περιγράψαμε τον εαυτό μας......ζωγραφίσαμε την προσωπογραφία μας....μετρήσαμε το ύψος μας.....

και με το σχοινακι που μετρήσαμε το ύψος μας κάναμε φιόγκους....

μετρήσαμε και συγκρίναμε τα βάρη μας.....

και μιλήσαμε για τα γενέθλια μας.......

Δημιουργήσαμε διάγραμμα με κεκάκια και ανακαλύψαμε ποιός μήνας έχει τα περισσότερα γενέθλια....

 ..........ασχοληθήκαμε με την οικογένεια μας

Μιλήσαμε για την μαμά μας, τον μπαμπά μας και τα αδέρφια μας. Από πόσα μέλη αποτελείται η οικογένεια μας, ποιό είναι το επάγγελμα των γονιών μας,και διαβάσαμε το υπέροχο παραμύθι

"Το αστεράκι του μπαμπά μου είμαι εγώ"

"Όταν μεγάλωσε, μια νύχτα έστρεψε το βέλος του ψηλά και σημάδεψε το σακουλάκι με τ' αστέρια.

Εκείνο τρύπησε κι ένα μικρό αστεράκι έπεσε στο κρεβατάκι μου, πάνω στην κουβερτούλα μου.

Έτσι γεννήθηκα εγώ."




Κι έτσι ξεκινά η κοινή πορεία πατέρα και παιδιού.

Μια σχέση έντονη, καταλυτική, καθοριστική για τη ζωή και των δυο.

Ο πατέρας, ένα πρόσωπο ισχυρό όσο κι ευάλωτο, ανοίγει μονοπάτια κι ενθαρρύνει το γιο του να μάθει τα πάντα για τον κόσμο.

Ο μικρός διευρύνει τους ορίζοντές του, ετοιμάζεται να βγει δυναμικά στη ζωή και διαμορφώνει άποψη για το ρόλο που θα διαδραματίσει στην ενήλικη ζωή του.




"Όταν φεύγει στενοχωριέμαι. Όμως μου 'χει πει πως κάθε μέρα πρέπει να οργώνει τρεις φορές τα χωράφια του κόσμου ώστε να μην πεινάσω ποτέ.

Το ίδιο θα 'κανα κι εγώ γι' αυτόν, αν μπορούσα."

 Κατασκευάσαμε ένα σπιτάκι- καρτούλα και βάλαμε τα μέλη της οικογένειας μας μέσα.....
ΑΣΠΡΗ ΚΑΡΔΟΥΛΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΑΣ-ΚΟΚΚΙΝΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ΜΠΑΜΠΑ- ΚΙΤΡΙΝΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΜΑΜΑ- ΡΟΖ ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΑΠΠΟΥ ΚΑΙ ΤΗ ΓΙΑΓΙΑ- ΠΡΑΣΙΝΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΔΕΡΦΟ - ΜΠΛΕ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΔΕΡΦΗ-ΚΑΙ ΠΟΡΟΚΑΛΙ ΓΙΑ ΤΟ ΖΩΑΚΙ ΜΑΣ.....http://mrsmorrowskindergarteners.blogspot.com/

και κάναμε και το διάγραμμα μας.....

Μιλήσαμε για τον φίλο μας......

τον ζωγραφίσαμε....μιλήσαμε για τα θετικά του στοιχεία και προτερήματα

και χορέψαμε ......

και το αποτυπώσαμε .....

Ε!!!! ΔΕΝ ΚΑΝΑΜΕ ΚΑΙ ΛΙΓΑ.......ΑΝ ΣΚΕΦΤΕΙΤΕ ΠΩΣ ΕΙΜΑΣΤΕ ΜΙΚΡΟΥΛΙΑ.....ΚΑΙ ....ΓΛΥΚΟΥΛΙΑ!!!!!!

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΠΑΠΠΟΥ ΚΑΙ ΓΙΑΓΙΑ!!!!

Με την αφορμή της Παγκόσμιας Ημέρας της Τρίτης Ηλικίας, γιορτάσαμε και εμείς, την γιαγιά μας και τον παππού μας....

Αφού συζητήσαμε για την προσφορά της γιαγιάς και του παππού, στη ζωή μας...με ποιά πράγματα χαίρονται οι παππούδες μας.......τραγουδήσαμε το τραγούδι του παππού....

γράψαμε ευχές για τους παππούδες μας...και κατασκευάσαμε μια κορνίζα- δωράκι, με μια ζωγραφιά των παιδιών, που να αποτυπώνει μια ευτυχισμένη στιγμή μαζί τους.......

μπράβο παιδιά!!!! καλή ξεκούραση!!!!!

ΑΣΕ ΜΕ ΝΑ ΕΙΜΑΙ Ο ΕΑΥΤΟΣ ΜΟΥ!!!!

Ξεκινά το πρώτο μας εργασιακι....Άντε και καλό ποδαρικό......
τί πιο σημαντικό στον κόσμο...από τον ίδιο μας εαυτό!!! Να τον μάθουμε...να τον αγαπήσουμε....να μάθουμε πόσο σημαντικοί είμαστε αλλά και πόσο σημαντικοί είναι και οι άλλοι.....

 Πρώτος σταθμός...." ΑΧ! ΓΙΑΤΙ ΝΑ ΕΙΜΑΙ ΓΑΤΑ" της αγαπημένης Μαριαννίνας Κριεζή...

Το παραμύθι αυτό μας δίνει την ευκαιρία να κατανοήσουμε ποιοι είμαστε, τις ικανότητες μας.....

" Άσε με να είμαι ο εαυτός μου"........

ξεκινάμε να μιλάμε για τον εαυτό μας και το πόσο σπουδαίος είναι. 

Ανακαλύψαμε στο μαγικό κουτί μας τον μεγαλύτερο θησαυρό του κόσμου.......

  ....τον εαυτό μας..!!!!!

και ζητήσαμε από τον μάγο να μας αφήσει να είμαστε ο εαυτός μας......

στη ζωγραφιά μας......

Η συνέχεια ....αύριο με δραματοποίηση του παραμυθιού...και πολλά άλλα........ 

το πρόγραμμα μας συνεχίστηκε με το μεσημεριανό μας....το οποίο σερβιρίστηκε από τους ΣΕΦ μας, με μουσική υπόκρουση το γνωστό μας, πλέον, "ΜΑΓΕΙΡΑΣ"

ΚΑΙ χαλαρώσαμε.......

ΚΑΛΟ ΒΡΑΔΑΚΙ!!!!!

ΠΡΩΤΕΣ ΜΕΡΕΣ....ΟΜΟΡΦΑ ΞΕΚΙΝΗΜΑΤΑ....

Πέρασαν, κιόλας, δύο εβδομάδες.....από την πρώτη μέρα του αγιασμού.....
  Με αγωνίες......χαρές....ανυπομονησίες.....καινούρια αντικείμενα.....ρουτίνες...
 Μάτια και αυτάκια ανοιχτά για να μάθουν κάθετι καινούριο......μα κυρίως...αγκαλιά και καρδούλα ανοιχτή για να αγαπήσουν και να αγαπηθούν..!!!!!
                                              "ΑΡΑΓΕ ΠΟΣΟΙ ΧΩΡΑΝΕ ΣΕ ΜΙΑ ΑΓΚΑΛΙΑ;
                                                ΑΝ ΕΙΝΑΙ ΣΚΟΡΠΙΟΙ...ΟΥΤΕ ΜΙΑ ΣΤΑΛΙΑ....
                                                ΑΝ ΕΙΝΑΙ ΜΑΖΙ.....ΟΛΟΣ Ο ΚΟΣΜΟΣ ...
                                                     ΜΙΑ ΑΓΚΑΛΙΑ...."

Τί γλυκό να σε αγαπούν...και να σου το λένε.....

γλυκά μου μουτράκια!!!!!!

Και αφού στολίσαμε τα ψαράκια μας....τα κολλήσαμε και γράψαμε το σύνθημα μας!!!!


                               "  ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΙ
                         ΑΛΛΑ ΣΕ ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΤΑΞΗ ΚΟΛΥΜΠΑΜΕ ΜΑΖΙ"


Επίσης, παίξαμε πολλές φορές με το όνομα μας.....παιχνίδια με τις καρτέλες των ονομάτων....να βρούμε ο καθένας το δικό του.....να βοηθήσουμε όποιον δεν μπορεί......να ανακαλύψουμε που αλλού βρίσκεται το όνομα μας (συρταρακια....πίνακες εργασιών κ.τ.λ).

Διαβάσαμε τον αγαπημένο μας Μπακακούλη

ΕΙΜΑΙ ΕΝΑΣ ΒΑΤΡΑΧΟΣ ΜΙΚΡΟΥΛΗΣ, Ο ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ Α. ΜΠΑΚΑΚΟΥΛΗΣ

 Έμμετρη διασκευή από τη στιχουργό των τραγουδιών της Λιλιπούπολης Μαριανίνα Κριεζή. "Φεύγω!" απάντησε ο μικρούλης Εμμανουήλ Α. Μπακακούλης. "Όλο τον κόσμο θα γυρίσω, να βρω σοφούς να τους ρωτήσω: το Άλφα αυτό το κεφαλαίο σημαίνει τίποτα ωραίο ή τίποτ’ άλλο, συμφορά μου, που μου ντροπιάζει τ’ όνομά μου;" Τρυφερότητα και χιούμορ πλημμυρίζουν τα στιχάκια της Μαριανίνας Κριεζή και μας ταξιδεύουν στην αθωότητα ......

Παίξαμε με το αρχικό γράμμα του ονόματος μας.......

το κάναμε ουράνιο τόξο...... 

Κάναμε το μονόγραμμα μας με πλαστελίνη και καλαμάκια ....μια ιδέα από http://www.elniplex.com/

Ασχοληθήκαμε και με τους κανόνες μας....κάτι που δεν τελειώνει εύκολα και θα συνεχίσουμε.....

ΥΠΟΣΤΗΡΙΖΟΥΜΕ ΤΟ ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΠΝΕΥΜΑ, ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΚΡΙΣΗ, ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΣΤΟ ΝΟΥ ΚΑΙ ΤΗ ΦΑΝΤΑΣΙΑ, ΑΛΛΑ....ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΜΑΘΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΝΟΜΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΚΑΝΟΝΕΣ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΜΙΚΡΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΤΗΣ ΤΑΞΗΣ ΜΑΣ......ΑΠΟ ΕΔΩ ΞΕΚΙΝΑΝΕ ΟΛΑ........ ΔΙΑΛΕΞΑΜΕ ΤΟΥΣ ΚΑΝΟΝΕΣ ΜΑΣ, ΤΟΥΣ ΠΕΡΙΓΡΑΨΑΜΕ, ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΑΝΑΡΤΗΣΑΜΕ ΓΙΑ ΝΑ ΤΟΥΣ ΘΥΜΟΜΑΣΤΕ.....

Η γνωστή μας κουκουβάγια.....μας βοηθά να μάθουμε τους κανόνες της τάξης μας και μας τους υπενθυμίζει κάθε φορά που......ξεστρατίζουμε.....

και βέβαια.....παίξαμε στην αυλή μας.....

αυτάααααα προς το παρόν......καλή συνέχεια μας εύχομαι.....