ΜΑΣΚΕΣ ΚΑΙ ΜΑΣΚΑΡΕΜΑΤΑ

ΑΝΟΙΞΕ ΤΟ ΤΡΙΩΔΙΟ .....ΑΝΟΙΞΑΜΕ ΚΑΙ ΕΜΕΙΣ ΤΑ ΜΠΑΟΥΛΑ ΜΑΣ .....ΜΕ ΤΑ ΑΠΟΚΡΙΑΤΙΚΑ ΜΑΣ.......

ΜΙΛΗΣΑΜΕ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΡΛΕΚΙΝΟ....

Μια φορά κι έναν καιρό στην πόλη με τις γόνδολες, τη Βενετία, ζούσε ένα φτωχό παιδάκι, ο Αρλεκίνος. Τις μέρες της Αποκριάς, στη Βενετία γιορτάζουν το καρναβάλι με παρελάσεις και γιορτές. Όλοι ντύνονται μασκαράδες και κρυμμένοι πίσω από τις μάσκες τους γλεντάνε μέχρι το πρωί. Ο μικρός Αρλεκίνος, κάθε απόγευμα, καθόταν στο παράθυρο, έβλεπε τους γελαστούς μασκαράδες που περνούσαν παρέες παρέες κάτω από το σπίτι του και μερικές φορές ένα δάκρυ κυλούσε στο μαγουλάκι του. Θυμόταν πώς ντυνόταν κι αυτός μασκαράς μαζί με τον πατέρα του και τη μητέρα του και κάνανε βόλτες στην πλατεία το Αγίου Μάρκου με τα περιστέρια. Τώρα πια όλα ήταν διαφορετικά ! Ο πατέρας είχε πεθάνει και η καημένη η μητέρα του με μεγάλη δυσκολία κατάφερνε να πληρώνει τα έξοδά τους. Σκούπιζε, λοιπόν, το δάκρυ του και χαιρετούσε τους γελαστούς μασκαράδες που του φώναζαν να κατέβει μαζί τους στο γλέντι. Η μαμά του είδε το κρυφό δάκρυ του Αρλεκίνου και ανέβηκε στη σοφίτα αποφασισμένη να βρει κάτι, έστω κι ένα παλιό ρούχο, για να μασκαρέψει το λυπημένο παιδί της. Κάτι μικρά κουρελάκια από υφάσματα της έδωσαν την ιδία ! Τα μάζεψε όλα, πήρε τα ραφτικά της και δούλεψε μέχρι το πρωί. Ένωσε τα μικρά κομματάκια, έκανε ένα μεγάλο πολύχρωμο πανί και μ’ αυτό έραψε μια φανταχτερή στολή, που άλλη δεν είχε ξαναγίνει ! Ξύπνησε χαρούμενη το Αρλεκίνο και τον έντυσε με τη στολή. Φούντωσε τα κατσαρά καστανά μαλλάκια του παιδιού και, σαν τελευταία πινελιά, άνοιξε δυο τρύπες με το ψαλίδι της σε μια μαύρη βελούδινη λωρίδα και την έδεσε στα μάτια του παιδιού για μάσκα ! Το αποτέλεσμα ήταν θαυμάσιο ! Ευτυχισμένος ο Αρλεκίνος, με τα δάκρυα απ’ τα παράπονα να λάμπουν στα ματάκια του, έδωσε ένα σκαστό φιλί στη μανούλα του και έτρεξε στην πλατεία. Τα πυροτεχνήματα έλαμπαν στον ουρανό και τα παιδιά μάζευαν καραμέλες και σοκολάτες που πετούσαν οι άρχοντες από τα μπαλκόνια. Όταν έφτασε στην πλατεία ο Αρλεκίνος, όλοι θαύμαζαν τη φορεσιά του, κι εκείνος χαρούμενος άρχισε να χορεύει χωρίς να φανερώνει ποιος είναι. -Ποιος είσαι; τον ρωτούσαν πολλοί. Είσαι από τη Βενετία; Που αγόρασες αυτή τη θαυμάσια στολή; Ο Αρλεκίνος χαμογελούσε και κρατούσε καλά φυλαγμένο το μυστικό του, ώσπου μια κοπελίτσα τού άρπαξε τη μάσκα. -Είναι ο Αρλεκίνος ! φώναξαν κάποιοι ξένοι. -Αυτός είναι ο βασιλιάς του καρνάβαλου, φώναξαν όλοι μαζί και του πρόσφεραν φρούτα και γλυκά χορεύοντας χαρούμενοι γύρω του. Ο Αρλεκίνος χόρεψε ξέφρενα όλη νύχτα και το πρωί γύρισε στο σπίτι του φορτωμένος με γλυκά. Ένας χρόνος πέρασε. Την επόμενη χρονιά, μόλις πλησίαζε η Αποκριά, όλοι έτρεξαν στη μητέρα του Αρλεκίνου και πλήρωναν όσο όσο για να ράψουν μια πολύχρωμη φορεσιά αρλεκίνου!

ΚΑΝΑΜΕ ΚΟΛΛΑΖ......ΚΑΙ ΦΤΙΑΞΑΜΕ ΤΟΝ ΑΡΛΕΚΙΝΟ.....

ΚΑΝΑΜΕ ΜΑΣΚΕΣ ΚΑΙ ΚΑΠΕΛΑ ΤΟΥ ΑΡΛΕΚΙΝΟΥ...

ΓΙΝΑΜΕ ΛΙΟΝΤΑΡΑΚΙΑ.....

ΤΣΙΚΝΙΣΑΜΕ ......

ΕΝΑ ΜΕΓΑΛΟ " ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ" ΣΤΟΝ ΣΥΛΛΟΓΟ ΓΟΝΕΩΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΣΦΟΡΑ ΤΟΥ ΣΤΟ ΤΣΙΚΝΙΣΜΑ ΜΑΣ.......

ΓΙΝΑΜΕ ΚΛΟΟΥΝ.....

ΠΑΙΞΑΜΕ ΜΕ ΤΟ ΠΑΖΛ ΤΟΥ ΚΛΟΟΥΝ...

ΔΙΑΒΑΣΑΜΕ "ΤΙΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΤΟΥ ΚΛΟΟΥΝ"

ΚΑΙ ΑΚΟΥΣΑΜΕ ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΟΥ ΠΑΛΙΑΤΣΟΥ

ΓΙΝΑΜΕ ΣΟΥΠΕΡ ΗΡΩΕΣ

ΚΑΙ ΚΑΝΑΜΕ ΚΑΙ ΧΑΡΤΑΕΤΟΥΣ!!!!

ΒΕΒΑΙΩΣ ΣΥΜΜΕΤΕΙΧΑΜΕ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΚΑΛΟΓΕΡΟΔΕΥΤΕΡΑ ΑΛΛΑ ΘΑ ΑΝΑΦΕΡΘΩ ΑΡΓΟΤΕΡΑ ΣΕ ΑΥΤΟ........

ΚΑΛΗ ΣΑΡΑΚΟΣΤΗ!!!!!!!!!!!!

ΚΟΥΚΛΟΘΕΑΤΡΟ ΣΤΟ ΝΗΠΙΑΓΩΓΕΙΟ ΜΑΣ« Ο Ονειροδύτης και η χαμένη νότα »

Την Τρίτη 17 Φεβρουαρίου 2015 υποδεχτήκαμε το κουκλοθέατρο « Το Σοφιτάκι » που μας έπαιξε το έργο « Ο Ονειροδύτης και η χαμένη νότα » .

Πρόκειται για μια ευφάνταστη παράσταση, γεμάτη εικόνες, μουσική και χιούμορ. Συνδυάζοντας διαφορετικές τεχνικές των παραστατικών τεχνών – θεάτρου, εκφραστικού χορού και κουκλοθεάτρου – και πλαισιωμένη από πληθώρα ηχοτοπίων – sound design - , η παράσταση μας ταξιδεύει στον μοναδικό κόσμο της παιδικής φαντασίας. Εκεί που όλα είναι εφικτά. Εκεί που τα σύνορα πραγματικότητας και ονείρου σβήνουν και όλα γίνονται απλά, παιδικά και υπέροχα!...


ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΕΡΓΟ:
Πρόκειται για την ιστορία δύο γειτονικών πλανητών. Του πλανήτη «Νωχελίτη» που παράγει άφθονο νερό αλλά καθόλου όνειρα, και του πλανήτη «Ονειροκρατήρα» που είναι γεμάτος από όνειρα, αλλά στερείται το νερό. Ο αγωγός που συνδέει τους δύο πλανήτες εξασφαλίζει την ελεύθερη ανταλλαγή αγαθών, άρα και την ευημερία των κατοίκων τους... Μέχρι που εμφανίζεται ο φιλάργυρος Κέλμερ... μπλοκάρει τον αγωγό, σταματάει την ελεύθερη διακίνηση νερού και ονείρων και αρχίζει να τα εμπορεύεται με στόχο να πλουτίσει. Θα τα καταφέρει όμως; Ο Φαμ, ένα παιδί – κάτοικος του Ονειροκρατήρα, επιστρατεύει τη φαντασία του, ταξιδεύει στον Νωχελίτη και βρίσκοντας... τη χαμένη νότα γίνεται ο ήρωας των δύο πλανητών... Ένας ήρωας που πιστεύει στη συλλογική προσπάθεια και ξέρει πολύ καλά το μεγάλο μυστικό της επιτυχίας.... όλοι μαζί παρέα, μπορούμε να κάνουμε Θαύματα!!!

ΗΤΑΝ ΜΙΑ ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΗ ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΓΙΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΓΙΑ ΕΜΑΣ!!!!!

ΓΡΑΦΩ ΓΡΑΜΜΑ ΣΤΗ ΜΑΜΑ ΜΕ ΓΡΑΜΜΑΤΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ

Στα πλαίσια της δράσης της ΔΔΕ. Δράμας “ Συνεργάζομαι και δημιουργώ”, το Γυμνάσιο Καλαμπακίου σε συνεργασία με το 1ο Ολοήμερο Νηπιαγωγείο Καλαμπακίου, το 1ο και το 2ο Δημοτικό Σχολείο Καλαμπακίου, παραγματοποιησε μία τιμητική εκδήλωση προς το ιερό πρόσωπο της Μητέρας, συνήθεια, που κατά την Ελληνορθόδοξη Παράδοσή μας συνδυαζόταν με την εορτή της Υπαπαντής του Χριστού.
Στην απλή και λιτή αυτή εκδήλωση με θέμα “ Μαμά, μανούλα, μητέρα”, που εμπνέεται από τις σταδιακά προσφιλείς προσφωνήσεις προς τη μητέρα, του βρέφους, του παιδιού και της ωριμότητας, συμμετείχαν 4 σχολεία, 6 εκπαιδευτικοί, πάνω από 60 μαθητές, με έκθεση ζωγραφικής, ποιήματα, δραματοποίηση κειμένων, θέατρο, ηλεκτρονικές δημιουργίες και προβολές.


Περάσαμε πολύ όμορφα, συγκινηθήκαμε, γελάσαμε.......

Συγχαρητήρια σε όλους όσους συμμετείχαν στην εκδήλωση αυτή και στην υπεύθυνη της διοργάνωσης  Κασκανιώτη Βλασία ΠΕ01, Γυμνάσιο Καλαμπακίου.

Το δικό μας Νηπιαγωγείο συμμετείχε με ένα βιντεάκι που φτιάξαμε με τα παιδιά....."γράφοντας ΓΡΑΜΜΑ ΣΤΗ ΜΑΜΑ ΜΕ ΓΡΑΜΜΑΤΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ"

ΑΠΛΑ ΑΠΟΛΑΥΣΤΕ ΤΟ ΟΛΟ!!!!!

ΜΕΧΡΙ ΤΟ ΤΕΛΟΣ!!!!!

Στα πλαίσια της δράσης της ΔΔΕ. Δράμας “ Συνεργάζομαι και δημιουργώ”, το Γυμνάσιο Καλαμπακίου σε συνεργασία με το 1ο Ολοήμερο Νηπιαγωγείο Καλαμπακίου, το 1ο και το 2ο Δημοτικό Σχολείο Καλαμπακίου, διοργανώνει μία τιμητική εκδήλωση προς το ιερό πρόσωπο της Μητέρας, συνήθεια, που κατά την Ελληνορθόδοξη Παράδοσή μας συνδυαζόταν με την εορτή της Υπαπαντής του Χριστού.
Στην απλή και λιτή αυτή εκδήλωση με θέμα “ Μαμά, μανούλα, μητέρα”, που εμπνέεται από τις σταδιακά προσφιλείς προσφωνήσεις προς τη μητέρα, του βρέφους, του παιδιού και της ωριμότητας, συμμετέχουν 4 σχολεία, 6 εκπαιδευτικοί, πάνω από 60 μαθητές, με έκθεση ζωγραφικής, ποιήματα, δραματοποίηση κειμένων, θέατρο, ηλεκτρονικές δημιουργίες και προβολές.
Θα είναι μεγάλη τιμή και ιδιαίτερη χαρά να τιμήσετε μαζί μας τη Μητέρα.

Η εκδήλωση θα πραγματοποιηθεί στην αίθουσα εκδηλώσεων του 2ου Δημοτικού Σχολείου Καλαμπακίου, το Σάββατο 7 Φεβρουαρίου, στις 5.30 μ.μ.

Υπεύθυνη διοργάνωσης: Κασκανιώτη Βλασία ΠΕ01, Γυμνάσιο Καλαμπακίου

Η ημέρα της Υπαπαντής εορτάζεται σε ανάμνηση του ερχομού Του στο Ναό των Ιεροσολύμων και στον καθαρισμό της Παναγίας από τη λοχεία. Ετυμολογικά σημαίνει προϋπάντηση.

Το εκκλησιαστικό γεγονός εξιστορεί ο Ευαγγελιστής Λουκάς και αναφέρει ότι συνέβη σαράντα ημέρες μετά τη γέννηση του Ιησού. Επειδή, σύμφωνα με το νόμο, ήταν το πρώτο παιδί της οικογένειας , έπρεπε να αφιερωθεί στον Θεό και συγχρόνως οι γονείς να προσφέρουν σε Αυτόν μία μικρή θυσία από ένα ζευγάρι περιστέρια.

Το ζευγάρι του Ιωσήφ και της Μαρίας προϋπάντησε στο ναό ο υπερήλικας Συμεών, ο οποίος δέχθηκε τον Ιησού στην αγκαλιά του και φωτίστηκε από το Άγιο Πνεύμα.

Πηγή: Υπαπαντή του Κυρίου: Τι γιορτάζουμε στις 2 Φεβρουαρίου | iefimerida.gr http://www.iefimerida.gr/news/141311/%CF%85%CF%80%CE%B1%CF%80%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%AE-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%BA%CF%85%CF%81%CE%AF%CE%BF%CF%85-%CF%84%CE%B9-%CE%B3%CE%B9%CE%BF%CF%81%CF%84%CE%AC%CE%B6%CE%BF%CF%85%CE%BC%CE%B5-%CF%83%CF%84%CE%B9%CF%82-2-%CF%86%CE%B5%CE%B2%CF%81%CE%BF%CF%85%CE%B1%CF%81%CE%AF%CE%BF%CF%85#ixzz3QyxDtvQS

Η Χριστιανική Εκκλησία επέλεξε την ανθρώπινη, τρυφερή αυτή στιγμή της Θείας Οικογένειας για να τιμήσει το ιερό πρόσωπο της Μητέρας, της Μητέρας που είναι η προσωποποίηση της στοργής, της αγάπης, της θυσίας.

Σας περιμένουμε όλους, περιπου στις 17.30 στο 2ο Δημοτικό σχολείο Καλαμπακίου

"Ο ΧΙΟΝΑΝΘΡΩΠΟΣ ΠΟΥ ΕΦΤΙΑΞΑ ΕΧΘΕΣ....."

ΑΦΟΥ ΔΕΝ ΕΙΔΑΜΕ ΧΙΟΝΙ-ΕΥΤΥΧΩΣ- ΕΙΠΑΜΕ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΧΙΟΝΑΝΘΡΩΠΑΚΙΑ ...ΔΙΚΑ ΜΑΣ...ΠΟΥ ΔΕΝ ΛΙΩΝΟΥΝ.....

      ΠΗΡΑΜΕ ΤΑ ΥΛΙΚΑ ΜΑΣ ΚΑΙ ΣΤΡΩΘΗΚΑΜΕ ΣΤΗ ΔΟΥΛΕΙΑ!!!!!

ΚΑΛΑ...!!!!!!!.ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΟΜΟΡΦΑ:::::::::::::::

ΠΑΙΞΑΜΕ ΚΑΙ ΜΕ ΛΙΓΟ ΠΑΓΟ ΑΦΟΥ ΚΑΝΑΜΕ ΤΟ ΠΕΙΡΑΜΑ ΜΑΣ....

ΒΑΛΑΜΕ ΣΕ ΠΟΤΗΡΙΑ ΝΕΡΑΚΙ.....ΤΑ ΒΑΛΑΜΕ ΣΤΟΝ ΚΑΤΑΨΥΚΤΗ ΚΑΙ ΙΔΟΥ ΤΟ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ....(ΤΗΞΗ-ΠΗΞΗ)

Η ΦΥΣΙΚΗ....ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΓΙΑ ΜΑΣ!!!!!!!!!!

ΧΕΙΜΩΝΑΣ.....ΒΑΛΤΕ ΓΑΝΤΙΑ ΚΑΙ ΣΚΟΥΦΙΑ

Με αφορμή το παραδοσιακό ουκρανικό παραμύθι «Το Γάντι» συνεχίσαμε και εμείς το θέμα του χειμώνα και ξεκινήσαμε τα "ζώα σε χειμερία νάρκη". Όμορφο παραμύθι......που ενθουσίασε τα παιδιά.....και πρώτα εμένα!!!!

"Μια μέρα, ένας ηλικιωμένος κύριος περπατούσε στο χιονισμένο δάσος με το σκύλο του. Δίχως να το καταλάβει του έπεσε από την τσέπη το ένα του γάντι. Ήταν ένα χειροποίητο, πέτσινο γάντι, με κόκκινη φόδρα, από εκείνα που το χέρι έμπαινε ολόκληρο μέσα κι όχι δάχτυλο δάχτυλο. Μα δεν το ‘δε κι ο σκύλος του που είχε το μυαλό του στις δεκάδες μυρωδιές του χιονιού. Αυτοί συνέχισαν ανέμελοι τον περίπατό τους στο δάσος και το γάντι έμεινε πίσω, πεσμένο κατάχαμα στο αφράτο χιόνι.

Ένα ποντικάκι, τόσο δα ήταν, πέρασε από εκεί κι είδε το γάντι μπροστά του. Το τριγύρισε από εδώ, το κοίταξε από εκεί. “Άδειο πρέπει να είναι”, σκέφτηκε και τσουπ….τρύπωσε στο όμορφο και ζεστό γάντι που πράγματι ήταν αδειανό. Το κρύο ήταν τσουχτερό έξω, δε γινόταν να αντέξεις δίχως μια φωλίτσα να κρυφτείς.



“Τι γλυκιά ζεστασιά έχει εδώ μέσα”, σκέφτηκε το ποντικάκι. “Εδώ θα ζήσω! Θα μείνω όλο το χειμώνα, ώσπου να περάσει το κρύο. Ύστερα…βλέπουμε”, είπε και ζάρωσε σε μια γωνιά να ξεκουραστεί.

Λίγο αργότερα χοροπηδώντας κατέφτασε εκεί γύρω ένας βάτραχος, πράσινος πράσινος που αν δεν έβρισκε γρήγορα κάπου να ζεσταθεί θα γινότανε μπλε μπλε! Κοντοστάθηκε έξω από το γάντι.

-Ποιος είναι μέσα στο γάντι; , ρώτησε.

-Η Ποντικίνα η Δαγκωνίτσα. Εσύ ποιος είσαι;

-Είμαι Βάτραχος ο Χίπιχοπης ο Χοροπηδηχτός. Μπορώ να μπω κι εγώ μέσα; Κάνει πολύ κρύο έξω.

-Έντάξει, έλα!, του είπε δίχως να το σκεφτεί το ποντίκι και μέσα στο γάντι έγιναν δύο τα ζώα.

Η έγνοια κάνει τη δουλειά κι η ξεγνοιασιά τον ύπνο και το χειμώνα το βαρύ κανέναν μην αφήνει ξύπνιο! Στριμώχτηκαν όπως όπως και προσπάθησαν να χαλαρώσουν. “Τι γλυκιά ζεστασιά έχει εδώ μέσα”, σκέφτηκε ο βάτραχος. “Εδώ θα ζήσω! Θα μείνω όλο το χειμώνα, ώσπου να περάσει το κρύο. Ύστερα…βλέπουμε”, είπε και πήδηξε σε μια γωνιά να ξεκουραστεί.

Λίγο μετά, χραπ χρουπ πάνω στο χιόνι, να σου κι ο λαγός με γρήγορες κινήσεις και αυτιά μεγαλύτερα από το σώμα του.

-Ποιος είναι μέσα στο γάντι; , ρώτησε.

-Η Ποντικίνα η Δαγκωνίτσα κι ο Βάτραχος ο Χιπιχόπης Χοροπηδηχτός. Εσύ ποιος είσαι;

-Είμαι ο λαγός ο Βιαστικός Τρεχαλητός. Μπορώ να μπω κι εγώ μέσα; Κάνει πολύ κρύο έξω.

-Έντάξει, έλα!, του είπαν με μια φωνή η ποντικίνα κι ο βάτραχος.

Τώρα τα ζώα μέσα στο γάντι ήταν τρία και στριμώχτηκαν λίγο παραπάνω για να χωρέσουν. “Τι γλυκιά ζεστασιά έχει εδώ μέσα”, σκέφτηκε ο λαγός. “Εδώ θα ζήσω! Θα μείνω όλο το χειμώνα, ώσπου να περάσει το κρύο. Ύστερα…βλέπουμε”, είπε. Βολεύτηκαν στο γάντι κι οι τρεις μαζί κι άρχισαν να χορεύουν πάνω στο χιόνι τόσο που το γάντι έμοιαζε με αεροπλανάκι.



Λίγο μετά εμφανίστηκε μια αλεπού. Περπάτησε προσεκτικά προς το γάντι.

-Ποιος είναι μέσα στο γάντι; , ρώτησε. -Η Ποντικίνα η Δαγκωνίτσα, ο Βάτραχος ο Χιπιχόπης Χοροπηδηχτός και ο Λαγός ο Βιαστικός Τρεχαλητός. Εσύ ποιος είσαι;

-Είμαι η Αλεπού η Φουντωτή Αγαπητή. Μπορώ να μπω κι εγώ μέσα; Κάνει πολύ κρύο έξω.

-Έντάξει, έλα!, της είπαν όλοι μαζί. Τώρα τα ζώα μέσα στο γάντι ήταν τέσσερα και έπρεπε να στριμωχτούν λίγο παραπάνω για να χωρέσουν. “Τι γλυκιά ζεστασιά έχει εδώ μέσα”, σκέφτηκε η αλεπού. “Εδώ θα ζήσω! Θα μείνω όλο το χειμώνα, ώσπου να περάσει το κρύο. Ύστερα…βλέπουμε”. Βολεύτηκαν στο γάντι κι οι τέσσερις μαζί κι άρχισαν να χοροπηδούν χαρούμενοι πάνω στο χιόνι τόσο που το γάντι έμοιαζε με ελικοπτεράκι.

Λίγο μετά εμφανίστηκε ένας γκρίζος λύκος που ούρλιαζε κι αντηχούσε σ’ όλο το βουνό το ουρλιαχτό του. Περπάτησε προς το γάντι κουνιστός και λυγιστός και ρώτησε.

-Ποιος είναι μέσα στο γάντι; -Η Ποντικίνα η Δαγκωνίτσα, ο Βάτραχος ο Χιπιχόπης Χοροπηδηχτός, ο Λαγός ο Βιαστικός Τρεχαλητός και η Αλεπού η Φουντωτή Αγαπητή. Εσύ ποιος είσαι;

-Είμαι ο Λύκος ο Γκρίζος Ουρλιαχτός. Μπορώ να μπω κι εγώ μέσα; Κάνει πολύ κρύο έξω.

-Έντάξει, έλα!, του είπαν σχεδόν όλοι μαζί και κοιτάχτηκαν για μια στιγμή. Τώρα τα ζώα μέσα στο γάντι ήταν πέντε και έπρεπε να στριμωχτούν ακόμη περισσότερο για να χωρέσουν. “Τι γλυκιά ζεστασιά έχει εδώ μέσα”, σκέφτηκε ο λύκος. “Εδώ θα ζήσω κι ας είναι λίγο στριμωγμένα! Θα μείνω όλο το χειμώνα, ώσπου να περάσει το κρύο. Ύστερα…βλέπουμε”. Βολεύτηκαν στο γάντι κι οι πέντε μαζί κι άρχισαν να χοροπηδούν χαρούμενοι πάνω στο χιόνι τόσο που το γάντι έμοιαζε με διαστημοπλοιάκι.




Λίγο μετά εμφανίστηκε ένα αγριογούρουνο που γουρούνιζε παράξενα και βραχνά. Έφτασε μπροστά στο γάντι και ρώτησε: -Ποιος είναι μέσα στο γάντι; -Η Ποντικίνα η Δαγκωνίτσα, ο Βάτραχος ο Χιπιχόπης Χοροπηδηχτός, ο Λαγός ο Βιαστικός Τρεχαλητός, η Αλεπού η Φουντωτή Αγαπητή και ο Λύκος ο Γκρίζος Ουρλιαχτός. Εσύ ποιος είσαι;

-Είμαι το Αγριογούρουνο το χαυλιοδόντικο. Μπορώ να μπω κι εγώ μέσα; Κάνει πολύ κρύο εδώ έξω.

-Εεεε, δεν υπάρχει πια χώρος εδώ μέσα. Είμαστε πέντε και σχεδόν δεν αναπνέουμε, του είπαν.

-Σας παρακαλώ. Δε θα πιάσω πολύ χώρο. Θα κρατήσω την αναπνοή μου και θα στριμωχτώ όσο περισσότερο μπορώ. Αφήστε με να μπω, τους παρακάλεσε το αγριογούρουνο που τουρτούριζε από το κρύο.

-Καλά, εντάξει. Έλα!, του είπαν.

Στο τέλος εμφανίστηκε μια μεγάλη αρκούδα που πλησίασε κι αυτή το γάντι. Άκουσε φασαρία μέσα και ρώτησε:

-Ποιος είναι μέσα στο γάντι;

-Η Ποντικίνα η Δαγκωνίτσα, ο Βάτραχος ο Χιπιχόπης Χοροπηδηχτός, ο Λαγός ο Βιαστικός Τρεχαλητός, η Αλεπού η Φουντωτή Αγαπητή, ο Λύκος ο Γκρίζος Ουρλιαχτός και το Αγριογούρουνο το Χαυλιοδόντικο. Εσύ ποιος είσαι;

-Είμαι η Αρκούδα η Καφετιά η πιο γλυκιά. Μπορώ να μπω κι εγώ μέσα; Κάνει πολύ κρύο εδώ έξω.

-Εεεε, δεν υπάρχει πια χώρος εδώ μέσα. Είμαστε έξι πια και μάλλον θα σκάσουμε από στιγμή σε στιγμή, της είπαν

-Μα σας παρακαλώ. Θα στριμωχτώ στην πιο μικρή γωνίτσα. Θα χωθώ κι ούτε θα κουνιέμαι. Αφήστε με να μπω, τους παρακάλεσε η αρκούδα που έτρεμε από τον χιονιά.

-Ε, καλά. Έλα!, της είπαν.

Η Αρκούδα όρμηξε μέσα. Τώρα τα ζώα μέσα στο γάντι ήταν επτά και έπρεπε να στριμωχτούν πάρα πολύ για να χωρέσουν. “Τι γλυκιά ζεστασιά έχει εδώ μέσα”, σκέφτηκε η Αρκούδα. “Εδώ θα ζήσωΑν δε σκάσω από το στρίμωγμα, θα μείνω όλο το χειμώνα, ώσπου να περάσει το κρύο. Ύστερα…βλέπουμε”. Το γάντι χοροπηδούσε στο χιόνι σαν κουρδιστό παιχνίδι που κόντευε να σκιστεί.

Λίγο μετά ακούστηκαν βήματα. Ο ηλικιωμένος κύριος κι ο σκύλος του επέστρεφαν από τη βόλτα τους. Ξαφνικά είδαν μπροστά τους το γάντι να χοροπηδά σαν τρελό. Ο ηλικιωμένος άνθρωπος έβγαλε μια κραυγή που τρόμαξε ακόμα και το σκύλο του που έκλεισε τα αυτιά του. Από την ασταμάτητη αυτή κραυγή βγήκαν έξω ένα ένα όλα τα ζώα που είχαν τρυπώσει στο γάντι πριν καν τους πάρει χαμπάρι ο ηλικιωμένος κύριος. Η Ποντικίνα η Δαγκωνίτσα, ο Βάτραχος ο Χιπιχόπης Χοροπηδηχτός, ο Λαγός ο Βιαστικός Τρεχαλητός, η Αλεπού η Φουντωτή Αγαπητή, ο Λύκος ο Γκρίζος Ουρλιαχτός, το Αγριογούρουνο το Χαυλιοδόντικο και τελευταία η Αρκούδα η Καφετιά η πιο γλυκιά.

Πώς χώρεσαν όλοι αυτοί μέσα στο γάντι; Και τι συνέβη εκεί μέσα! Ο ηλικιωμένος κύριος κι ο σκύλος του είδαν μόνο ένα ξεχειλωμένο γάντι και μάλλον δεν έμαθαν ποτέ τι έγινε. Αλλά εσείς ξέρετε. Έτσι δεν είναι;

Ώρα σας καλή!

  http://www.elniplex.com/%CF%84%CE%BF-%CE%B3%CE%AC%CE%BD%CF%84%CE%B9-%CE%AD%CE%BD%CE%B1-%CE%B1%CF%81%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%BF%CF%85%CF%81%CE%B3%CE%B7%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%B9%CE%BA%CF%8C-%CF%80%CE%B1%CF%81%CE%B1%CE%B4%CE%BF/

Και τί δεν κάναμε με αυτό.......

Παίξαμε με τις ονομασίες των ζώων......τα βάλαμε με την σωστή σειρά στο γάντι.......

Το δραματοποιήσαμε.......ΚΑΙ ΠΕΡΆΣΑΜΕ ΤΕΛΕΙΑ!!!!!

Παρακολουθήσαμε σε κινούμενα σχέδια το παραμύθι....

 Και.....έπεται συνέχεια..........Ζώα, χειμερία νάρκη, χειμώνας, κρύο-παγωνιά-καιρικά φαινόμενα......

                                             ΚΑΛΟ ΒΡΆΔΥ!!!!!!

http://www.elniplex.com/%CF%84%CE%BF-%CE%B8%CE%AD%CE%BC%CE%B1-%CF%80%CE%BF%CF%85-%CE%BA%CF%81%CF%8D%CE%B2%CE%B5%CF%84%CE%B1%CE%B9-%CF%80%CE%AF%CF%83%CF%89-%CE%B1%CF%80%CF%8C-%CF%84%CE%BF-%CE%B3%CE%AC%CE%BD%CF%84%CE%B9/

Ενώ εσύ μου φώναζες

Ενώ εσύ μου φώναζες, μου μάθαινες να σε φοβάμαι…

Ενώ εσύ μου φώναζες, τραυμάτιζες την αυτοπεποίθηση μου…



Ενώ εσύ μου φώναζες, μου μάθαινες ότι δεν είχα αξιοπρέπεια επειδή ήμουν μικρός…

Ενώ εσύ μου φώναζες, μου μάθαινες να μην τολμάω, να μη δοκιμάζω, να μην προσπαθώ να ανακαλύπτω, να μην παίρνω πρωτοβουλίες, για να μη θυμώνεις…

Ενώ εσύ μου φώναζες, με έκανες να νιώθω ασήμαντος και αδύναμος…

Ενώ εσύ μου φώναζες, μου έδειχνες ότι δεν μπορούσα να σε εμπιστεύομαι…

Ενώ εσύ μου φώναζες, μου μάθαινες ότι δεν μπορούσα να σου μιλήσω αν είχα κάποιο πρόβλημα ή κάποιος μου έκανε κακό, γιατί φοβόμουν πώς θα αντιδρούσες…

Ενώ εσύ μου φώναζες, μου μάθαινες ότι όταν αγαπάμε κάποιον, έχουμε δικαίωμα να του φερόμαστε άσχημα…



Ενώ εσύ μου φώναζες, η φωνή σου δεν με άφηνε να σκεφτώ τα λόγια σου…

Ενώ εσύ μου φώναζες, ίδρωνα, η καρδιά μου χτυπούσε δυνατά, το στομάχι και τα αυτιά μου πονούσαν…

Ενώ εσύ μου φώναζες, θύμωνα που δεν νοιαζόσουν για αυτά που ήθελα να σου πω…

Ενώ εσύ μου φώναζες, αναρωτιόμουν που πήγε ο μπαμπάς μου…

Ενώ εσύ μου φώναζες, μου μάθαινες να φωνάζω κι εγώ…

Ενώ εσύ μου φώναζες, ήμουν μόνος μου…

Ενώ εσύ μου φώναζες, σκεφτόμουν ότι δεν μ’ αγαπάς πια…

Ενώ εσύ μου φώναζες, μου μάθαινες ότι επιτρέπεται να φέρομαι άσχημα σε κάποιον πιο αδύναμο από μένα…

Ενώ εσύ μου φώναζες, μου μάθαινες πώς να φερθώ στα παιδιά μου όταν μεγαλώσω…

Ενώ εσύ μου φώναζες, δεν φανταζόσουν τον αγώνα που πρέπει να δώσω τώρα που μεγάλωσα, για να μη γίνω σαν εσένα…

__________

Πηγή: μικροι μεγαλοι

by Αντικλείδι , http://antikleidi.com